قيصر امين پور

شناختنامه قیصر امین پور از راه می‌رسد

"شناختنامه قیصر امین پور" به کوشش اسماعیل امینی و رسالت بوذری در دست تالیف است.

به گزارش خبرنگار مهر، این کتاب دربرگیرنده زوایای پیدا و پنهان زندگی و شعر قیصر امین پور است که در شش فصل به تشریح دوره های مختلف زندگی این شاعر معاصر چون "فعالیت در سروش نوجوان"، "شکل گیری حوزه هنری"، "تدریس امین پور در دانشکده ادبیات"، "پایان نامه هایی که وی استاد راهنمای آنها بوده" و... پرداخته است.

"شناختنامه قیصر امین پور" همچنین با طرح دیدگاه های افرادی چون سهیل محمودی، ساعد باقری، موسی اسوار، حسن احمدی، مصطفی خرامان و تعداد دیگری از شاعران و محققان، به تشریح کارنامه کاری قیصر امین پور می پردازد.

اسماعیل امینی مسئولیت هیئت علمی کتاب را برعهده دارد و رسالت بوذری نیز مولف اثر است. این کتاب با حمایت و پشتیبانی دفتر آفرینشهای ادبی معاونت هنری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران تهیه می شود.

رسالت بوذری با اشاره به کارنامه حرفه ای قیصر امین پور گفت: زمانی که قیصر روی در نقاب خاک کشید، خیلی از صاحب نظران و اهالی قلم در مطبوعات راجع به وی و شعر او مطالبی نوشتند اما سلوک و مشی او در هیچ یک از این مطالب شناسانده و معرفی نشد. بنابراین تصمیم گرفتیم با تالیف شناختنامه قیصر، شخصیت او را تبیین کنیم، زیرا وی شاعری از نسل انقلاب بود که تحصیلات آکادمیک خود را به شکل جدی دنبال کرد و هرگز در گرداب سیاست گرفتار نشد.

به گفته وی، قرار بود این کتاب برای مراسم چهلمین روز درگذشت قیصر امین پور منتشر شود که به دلیل حجم کتاب این امر میسر نشد.

«قیصر» آثار چاپ نشده دارد

همسر مرحوم قیصر امین‌پور از وجود یاداشت‌ها و دست‌نوشته‌هایی منتشر نشده از این شاعر خبر می‌دهد.

زیبا اشراقی، همسر مرحوم قیصر امین‌پور درباره آثار منتشر نشده از این شاعر به خبرنگار فارس، گفت که یادداشت‌هایی از قیصر هست که هنوز منتشر نشده و زمان می‌برد تا سر و سامانی پیدا کند و منتشر شود.

وی از وجود دست نوشته‌هایی منتشر نشده از قیصر خبرداد و درباره شعرهای منتشرنشده نیز بیان داشت که هنوز شعری که کامل باشد را پیدا نکردیم. اما قیصر بیشتر شعرهای تکمیل شده‌اش را چاپ کرده بود.

همسر قیصر امین‌پور تصریح کرد که هنوز نرسیدیم ببینیم آیا او شعر کاملی داشته است یا نه. ولی باز هم یک تجدید نظری می‌کنیم ببینیم آیا او شعری دارد یا نه.

پیش‌تر انتشارات مروارید ناشر آخرین مجموعه شعر قیصر با عنوان «دستور زبان عشق» که برای پرداخت‌های مالی کتاب‌های این شاعر با خانواده وی در ارتباط است، اثری را که از وی منتشر نشده باشد، موجود ندانسته بود.

مرگ، مرگ است اگر درباره تو نباشد، گروس عبدالملکیان

گروس عبدالملکیان، اعتماد ملی:

<انسان ناممکن> تکانم داده بود. از همان اولین بار که این ترکیب در سطری از شعر زیبا وعجیب <بصیرت سایه‌ها>‌* در برابرم نشست، لرزشی آرام در استخوان‌هایم جان گرفت؛ ترکیبی که از وجوه و منظرهای متفاوت دارای تناقضی درونی است که البته این تناقض نه از سر اتفاق، که از سر آگاهی عمیق پیدا شده بود و مثل دریاچه‌ای مه گرفته تو را همزمان به درک حالا‌ت ابهام و عظمت و ترس دچار می‌کرد و جالب است این جهان تداعی‌ها، که هر بار به گونه‌ای با این ترکیب مواجه شدم، تصویری از قیصر عزیز در پس پشت پلک‌هایم مجسم شد؛ تصویری از آن همه آرامش وسکوت و تعادل.

آرامش، نه از جنس سکون، که گمان می‌کنم هر انسانی در زندگی دو بار به آرامش می‌رسد. آرامشی از سر ندانستن‌ها و سپس دورانی در کشاکش آگاهی و باز هم آرامشی دیگر که این بار در سایه نور است و سکوت، نه از جنس لکنت، که از جنس خاموشی در زبان <بایزید بسطامی> که گفته بود: <روشن‌تر از خاموشی چراغی ندیده‌ام و سخنی به از بی‌سخنی نشنیده‌ام. > و تعادل و تصویری از تعادل یک بندباز که خود را در میان دو پرتگاه ناگهان حفظ کرده است: < ناگهانی از صدا، ناگهانی از سکوت...> تعادلی از جنس بود ای پیامبر، شاهزاده‌ای که بیست سال تمام پا از کاخ پدر بیرون نگذاشته بود و اولین بار که از کاخ بیرون آمد و آن همه فلا‌کت و سختی و درد را از نزدیک دید، حاضر نشد که دیگربار به قصر باز گردد. طریقت مرتاضان برگزید و آنقدر ریاضت کشید که در این راه استاد شد و پیروانی بسیار یافت. روزی هنگام ریاضت در کنار رودخانه استاد دوتاری را دید که همراه شاگردش در قایق نشسته بود. استاد گفت: <این ساز را نباید محکم نواخت، چون سیم‌های نازکی دارد و پاره می‌شود وهمچنین نباید آرام نواخت که صدایش شنیده نخواهد شد.> این جمله بودا را منقلب کرد و دریافت که نه آن آسودگی درست بود و نه این ریاضت. راه تعادل برگزید و بودا، بودا شد.

قیصر امین پور را همواره اینگونه به خاطر دارم. فقط بر من پوشیده است که در کدام دوران آسوده بود و در کدام دوران ریاضت کشید که چنین تعادلی پیدا کرد این بندباز ناممکن...!

* نام مجموعه شعری از رضا صفریان

آواز عاشقانه ی ما در گلو شکست



حق با سکوت بود، صدا در گلو شکست



دیگر دلم هوای سرودن نمی کند



تنها بهانه ی دل ما در گلو شکست



سربسته ماند بغض گره خورده در دلم



آن گریه های عقده گشا در گلو شکست



ای داد کس به داغ دل باغ دل نداد



ای وای! های های عزا در گلو شکست



آن روزهای خوب که دیدیم خواب بود



خوابم پرید و خاطره ها در گلو شکست



"بادا" مباد گشت و "مبادا" به باد رفت



"آیا" ز یاد رفت و "چرا" در گلو شکست



فرصت گذشت و حرف دلم نا تمام ماند



نفرین و آفرین و دعا در گلو شکست



تا آمدم با تو خداحافظی کنم



بغضم امان نداد و خدا... در گلو شکست.