ابراهيم حاتمي کيا

موضوع اکران عمومی فیلم سینمایی به رنگ ارغوان، ‌سرانجام یک مقام امنیتی سابق و نماینده کنونی مجلس را به سخن آورد تا براساس دانسته‌هایش از حساسیت‌های مسائل اطلاعاتی کشور از اکران عمومی این فیلم استقبال کند.

روح‌الله حسینیان که این روزها ریاست مرکز اسناد انقلاب اسلامی را هم دارد، ‌درباره این فیلم نظرات مثبتی دارد که احتمالاً در اکران عمومی آخرین ساخته حاتمی‌کیا به کار خواهد آمد. ‌

این نظرات درحالی ابراز می‌شود که با توجه به جزئیات فیلم به رنگ ارغوان احتمال اکران عمومی آن کمی با تردید مواجه است. ‌هرچند که پروانه نمایش آن قبلاً صادر شده است و روز گذشته هم مدیرکل نظارت و ارزشیابی معاونت سینمایی وزارت ارشاد مجدداً بر نمایش آن تأکید‌ کرد و گفت: ‌روزهای گذشته شایعاتی مبنی بر عدم اکران این فیلم شنیده شد که همگی تکذیب می‌شود و من اعلام می‌کنم که این فیلم هیچ مشکلی برای اکران عمومی ندارد و به زودی شاهد نمایش عمومی آن درسینما‌ها خواهیم بود.

نظرات حسینیان می‌تواند فصل تازه‌ای از اظهارات مقامات امنیتی درباره این فیلم باشد. ‌چنانکه افراد دیگری هم با همین دیدگاه در باره به رنگ ارغوان اظهار نظر کرده و کمکی برای روشن شدن نقاط زیبای آن می‌شود.

لزوم تولید فیلم‌های اطلاعاتی

خبرگزاری فارس که در همین زمینه با ‌رئیس کمیسیون سیاست داخلی و شوراهای مجلس گفت وگو کرده، گزارش داد: ‌حسینیان با مثبت خواندن فیلم به رنگ ارغوان و تبیین نقاط قوت و ضعف آن و توصیه‌هایی برای اکران عمومی فیلم مذکور، ‌بر لزوم تولید فیلم‌های اطلاعاتی در کشور تأکید‌ کرد.

روح‌الله حسینیان، نماینده تهران که سه‌شنبه گذشته به دعوت مسؤولان وزارت ارشاد به تماشای فیلم به رنگ ارغوان نشست، ‌درباره این فیلم گفت: ‌این فیلم مجموعاً مثبت بوده و اگر چند نکته در اکران عمومی آن مورد توجه قرار گیرد، ‌در آشنایی توده مردم با واقعیت دستگاه امنیتی کشور مؤثر خواهد بود. ‌

وی خاطر نشان کرد: ‌در فیلم به رنگ ارغوان اشراف اطلاعات جمهوری اسلامی به موضوعات امنیتی، ‌استفاده از تکنولوژی در اطلاعات، ‌قانون گرایی وزارت اطلاعات و برخورد مدیران وزارتخانه با مأموری که در جریان مأموریت مرتکب تخلف شده به نمایش درآمده و از طرف دیگر نشان داده دستگاه اطلاعاتی ما با مأموران اخراجی خود با ملاطفت برخورد می‌کند و با وجود نظارت بر آنها، ‌مانند سازمان‌های سیاه اطلاعاتی دست به حذف فیزیکی نمی‌زند. ‌

حسینیان ادامه داد: ‌به رنگ ارغوان قدرت جمهوری اسلامی در کشف اطلاعات و حفاظت از شهروندان حتی اگر افرادی خائن و وابسته به گروهک‌های نفاق باشند را نشان می‌دهد و وفاداری نیروهای اطلاعات به نظام جمهوری اسلامی تا آخرین لحظه به نمایش گذاشته شده است. ‌

جفا به دانشجویان

رئیس کمیسیون سیاست داخلی و شوراهای مجلس در بخش دیگری از گفت‌وگوی خود به اشکالات فیلم به رنگ ارغوان اشاره کرد و گفت: ‌در این فیلم قدری نسبت به دانشجویان جفا شده و آنها را افرادی لاابالی و اهل عیاشی نشان داده که به نظرم نه ضرورت داشت به فیلم اضافه شود و نه ربطی به موضوع داشت. ‌

از این کارشناس مسائل امنیتی و سیاسی درباره علت توقیف به رنگ ارغوان توسط وزارت اطلاعات دولت خاتمی سؤال شد که گفت : ‌نه دلایل وزارت اطلاعات خاتمی را شنیده‌ام، نه دلیل وزارت ارشاد را، ‌اما بدون آنکه قصد تعمیم نظرم را داشته باشم، ‌برداشت مثبتی از آن دارم.

فیلم «به رنگ ارغوان» ساخته ابراهیم حاتمی کیا، کارگردان صاحب‌نام کشورمان است که در سال 83 به عنوان یکی از محصولات سینمایی با ژانر اطلاعاتی و امنیتی تولید شده و داستان یک مأمور امنیتی است که در جریان مأموریت خود درگیر روابط عاطفی با دختر یکی از عوامل گروهکی می‌شود. ‌

رئیس مرکز اسناد انقلاب اسلامی در پایان با تأکید‌ بر ضرورت تولید فیلم‌هایی در ژانر اطلاعاتی و امنیتی در کشور، ‌گفت: ‌سربازان گمنام امام زمان (عج) از خدوم‌ترین نیروها هستند، اما به دلیل نوع کار و محدودیت‌هایی که وزارت اطلاعات با آنها مواجه است، ‌ابهامات بسیاری برای مردم نسبت به این وزارتخانه وجود دارد و عدم شناخت باعث ‌شده تصویر یک سازمان مخوف در اذهان شکل گیرد که به نظرم برای آشنایی آنها با واقعیت‌ها باید فیلم‌هایی در این عرصه تولید شود. ‌

او از قضات باسابقه کشور است اما تجربه کار امنیتی را نیز در کارنامه خود دارد و در دوران وزارت آیت‌الله محمدی ری‌شهری قائم مقام نماینده دادستان در وزارت اطلاعات شد و سال‌ها فعالیت در این عرصه موجب شد محمود احمدی‌نژاد وی را برای مشاوره در امور سیاسی و امنیتی انتخاب کند.

‌این فیلم در دوران اصلاحات با نظر وزارت اطلاعات توقیف شد، اما با مساعدت مسؤولان سینمایی دولت دهم از محاق توقیف درآمد و در جشنواره بیست و هشتم فیلم فجر، ‌سیمرغ بلورین بهترین فیلم و بهترین کارگردانی و همچنین جایزه ویژه نگاه مردمی جشنواره را به دست آورد. ‌

« اين فيلم به‌روز است» «به رنگ ارغوان» در ارزيابي مردم

خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: فرهنگ و هنر - سينما
تماشاگران اين روزهاي جشنواره‌ي فيلم فجر از «به‌رنگ ارغوان» ساخته‌ي ابراهيم حاتمي‌كيا گفتند.
به گزارش خبرنگار سينمايي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اين روزها «به رنگ ارغوان» ساخته‌ي ابراهيم حاتمي‌كيا در جشنواره‌ي فيلم فجر به نمايش درآمده است و مردم به تماشاي اين فيلم نشسته‌اند. فيلمي كه به گفته‌ي بسياري از آنان فيلمي خوب و تاثيرگذار است و حتي برخي از آنها با توجه به توقف چند ساله‌ي اين فيلم در نمايش معتقد هستند، اين فيلم همچنان به روز است.
خانمي 23 ساله و دانشجويي كه به تماشاي اين فيلم نشسته بود، درباره‌ي آن گفت: «به رنگ ارغوان» فيلم بسيار ارزشمندي است كه تا حدي هم با بقيه‌ي فيلم‌هاي حاتمي‌كيا تفاوت دارد. اين فيلم از فيلمنامه و بازي‌هاي خيلي خوبي بهره برده و در كل اثر خيلي خوبي است. اما با اين حال احساس مي‌كنم كه حاتمي‌كيا نتوانسته است عشق را به‌خوبي به تصوير بكشد.
تماشاگري 19 ساله‌ هم «به رنگ ارغوان» را فيلم خيلي خوبي دانست و افزود: بازي‌هاي آن بسيار عالي و موضوعش هم جذاب بود. همه‌چيز اين فيلم خوب بود و حتما زماني كه در سينما به نمايش درآيد، بار ديگر هم به تماشاي آن خواهم رفت.
آقاي 28 ساله‌اي با تحصيلات كارشناسي در عين حال كه لهجه‌ي استفاده شده در فيلم را نامناسب دانست، اما گفت: مي‌دانم كه حاتمي‌كيا براي اين‌كه اين لهجه به جايي شبيه نباشد آن را انتخاب كرده است. علاوه بر اين با وجود اين مشكل، فيلم ارتباط خيلي خوبي با من برقرار كرد و از ديدن فيلمي كه همزمان هم به عشق مي‌پردازد و هم سياست و درعين حال تصاوير زيبا و گاه طنز هم دارد، خيلي لذت بردم.
آقاي 36 ساله‌اي نيز شرايط فعلي را در مطرح شدن فيلم‌هاي سياسي موثر دانست و ادامه داد: در فضاي فعلي احساس مي‌كنم فيلم‌هايي كه تا حدي موضوعات سياسي را مورد توجه قرار داده‌اند، بيشتر از ساير فيلم‌ها به دل مي‌نشيند. شايد اگر اين فيلم همان سالي كه ساخته شده بود به نمايش در مي‌آمد، تاثير آن كمي كمتر از حال بود.
او در عين حال به فيلم‌هاي قبلي حاتمي‌كيا اشاره كرد، ادامه داد: فيلم‌هاي حاتمي‌كيا به غير از «دعوت» همه فيلم‌هايي هستند كه به‌شدت تاثير‌گذار و دوست‌داشتني هستند. اما فكر مي‌كنم كه اين فيلم براي امسال ساخته شده است. البته بخش‌هايي كه به بحث جنگل مي‌پرداخت به نظرم كمي اغراق شده و غيرقابل باور بود، اما با اين حال از نظر بصري بسيار زيبا بود.
خانمي 42 ساله هم با بيان اينكه هميشه علاقه‌مند فيلم‌ها و آثار ابراهيم حاتمي‌كيا بوده است،تصريح كرد: فكر مي‌كنم هريك از فيلم‌هاي او ارزش صدبار ديدن را هم دارد. اين فيلم هم مثل همه‌ي فيلم‌هايش ـ كه مدت‌ها بود، فيلم جديدي به غير از «دعوت» از ايشان نديده بوديم ـ بسيار دلچسب بود.
خانم 28 ساله ديگري هم كه دانشجوي كارشناسي ارشد است، «به رنگ ارغوان» را به شدت فيلمي تاثيرگذار و خوب دانست و افزود: بخصوص پرداخت آن به بحث عشق آن هم در فضايي كه همه فيلم‌ها به خيانت مي‌پردازند از جذابيت‌هاي ديگر آن بود.
او با اشاره به فيلم «دعوت» افزود: اكنون هم مطمئن شده‌ام دليل اين‌كه گاه فيلمسازان خيلي خوب، فيلم‌هاي ضعيف مي‌سازند، مشكلاتي است كه براي فيلم‌هاي خوب آنها پيش مي‌آيد.

منبع: ايسنا 1388/11/07

«به رنگ ارغوان»نمايش تاثيرگذار عواطف انساني در دل ناملايمات
وقتي چند سال براي تماشاي يک فيلم منتظر بماني، حرف و حديث هاي مختلفي از گوشه و کنار درباره آن بشنوي، آن هم فيلي ساخته يکي از مستعدترين فيلمسازان دو دهه گذشته خودبخود انتظارات بالا و بالاتر مي رود.
به گزارش خبرنگار شهر،اما نمايش به رنگ ارغوان درست در نخستين سانس از نخستين روز جشنواره در سينماي رسانه هاي گروهي، نه تنها موتور جشنواره را از همان ساعات نخست گرم مي کند بلکه انتظارات بسياري که وجود داشت را نيز تا حد زيادي برآورده مي سازد.
حاتمي کيا در به رنگ ارغوان نشان مي دهد که اگر به شهادت فيلمهاي گذشته خود، فضاي جنگ و بچه هاي جبهه را خوب مي شناخت در حال و هوايي بسيار دور از جنگ عشق را هم خوب مي شناسد و يک رابطه عاطفي بسيار گرم را در فيلم خود به نمايش بگذارد که در سيري تدريجي شکل مي گيرد و نهايتاً سراسر فيلم را دربر گرفته و تحت الشعاع خود قرار مي دهد.
حاتمي کيا با ظرافت بازتاب و جلوه اين عشق را در فيلم نه تنها در موقعيتهاي دراماتيک به نمايش مي گذارد، بلکه آن را در لايه هاي زيرين فيلم و با بکار گرفتن جزيياتي که محصول استفاده از ظرفيتهاي مضموني فيلم هستند نيز در معرض ديد مخاطب قرار مي دهد.
به رنگ ارغوان يکي از جذابترين و خوش بافت ترين فيلمهاي کارنامه حاتمي کياست. اگرچه پس از قريب به پنج سال که از آماده شدن آن براي نمايش اکران عمومي مي يابد، اما همچنان جذابيت هاي خود را حفظ کرده و نه تنها رنگ و بوي کهنگي نگرفته است که گويي همين امسال جلوي دوربين رفته است.
عدم نمايش فيلم به رنگ ارغوان براي کارنامه حاتمي کيا لااقل اين حسن را دارد که پس از فيلم متوسط دعوت دوباره توجه ها را به سوي حاتمي کيا جلب مي کند. فيلمسازي که هرگاه به سراغ آدمهايي رفته که روي آنها شناخت دارد حاصل کار جذاب و ديدني شده است.
فيلمسازي که استاد خلق و نمايش رابطه هاي انساني در شکل هاي مختلفي از سينماست و اين بار به سراغ رابطه اي عاشقانه رفته است

نقدی بر «به رنگ ارغوان»: تنها دوبار زندگی می‌كنیم
سید سعید هاشم زاده
4 بهمن 1388

خلاصه: ارغوان كامرانی به علت تماس با پدرش كه عضو هیئتی ضد انقلاب است تحت نظر ماموردولت با نام مستعار هوشنگ است اما پس از كش و قوسی رابطه هوشنگ و ارغوان شخصی می‌شود ...




«به رنگ ارغوان» فیلم افتتاحیه بیست و هشتمین جشنواره فیلم فجر فیلمی است قابل اعتنا و شاید بهترین فیلم افتتاحیه در این سالهای اخیر است. «به رنگ اغوان» از چند جهت قابل بررسی است كه نخست، شاید عبور از خط قرمزهایی باشد كه فیلمساز ایرانی تا به حال نتوانسته است از آن سخن بگوید. پرداختن به داستان زندگی یك مامور دولتی (كه به اصطلاح جاسوس می‌نامیم)، پرداختی است كه در سینمای ایران شامل خط قرمزهای فراوانی بوده است. اما با دیدن «به رنگ ارغوان» متوجه آن می‌شویم كه می‌توان بدون جنجال آفرینی به این مقوله نیز پرداخت. البته این را شخصی متوجه می‌شود كه فیلم را بدون اغماض و تحلیل قبلی نگاه كند تا هزاران هزار تحلیل سیاسی و غیر سیاسی برای آن نتراشد و قطر پرداختن این به اصطلاح خط قرمزها را بیشتر نكند!
از دیدگاهی دیگر شاید «به رنگ ارغوان» برخلاف «دعوت» متفاوت‌ترین (نه بهترین) فیلم حاتمی كیا باشد. ابراهیم حاتمی كیا با «دعوت» فیلم متوسط ملودرامی را به نمایش گذاشت كه بیشتر از یك اثر سینمایی اثری تلویزیونی به شمار می‌رفت و با این مدیوم قابل مقایسه بود، اما «به رنگ ارغوان» نشان می‌دهد كه حاتمی كیا سینما، تعلیق، داستان و شخصیت پردازی را خوب می‌شناسد و می‌تواند در آثارش خلاقیت سوژه پردازی را بر خلاف فیلمسازان دیگر ایرانی اثبات كند. حاتمی كیا هم طنز را به خوبی می‌شناسد و هم ملودرام را و باید گفت «به رنگ ارغوان» روی خط این دو ژانر حركت می‌كند. اما با فواصلی كه گاهی حس و حال فیلم و شخصیت‌ها را بر هم می‌زند كه این را می‌توان جزو ایرادات فیلم دانست. ملودرام «به رنگ ارغوان» با نشانه‌هایی چون تعلیق، پایان خوش (كه البته برداشت‌ها درباره این مورد متفاوت است) و طنز جاری در اجرا، در كل اثر محكم و خوب از آب در آمده است. اینكه در میان تعلیق شخصیت هوشنگ كه بین پذیرفتن عشقش به ارغوان یا ادامه دادن مسئولیت جاسوسی‌ای كه بر عهده گرفته قرار گرفته است، فرخ نژاد با كمك حاتمی كیا و البته طنز مورد علاقه حبیب رضایی (كه بازیگردان اثر نیز بود) باز هم تماشاگر را وادار به فاصله گذاری و دیالوگهای خنده آورش می‌كند كه مهارت حاتمی كیا در پرداخت یك ملودرام را نشان می‌دهد. اما در جای دیگر فیلم مانند فصل ماقبل آخر اثر هنگامی كه ارغوان را دستبند زده‌اند و در میان اتفاق تراژیك گم شدن هوشنگ و تیر خوردن پدر او هستیم؛ چهره مهرداد ضیایی را می‌بینیم كه تمام سالن را به خنده وامی‌دارد كه اگر این صحنه تعمدی است باید گفت فاصله گذاری زیادی را آن هم بدون هدف ایجاد كرده است، اما اگر تعمدی نیست باید گفت تمام مود صحنه را از بین می‌برد و اثر گذاری آن را كاهش می‌دهد.
«به رنگ ارغوان» با تمام قوت خود اما در فصل پایانی خود دچار ضعف است. اینكه تماشاگر در بهت غیب شدن ناگهانی شخصیت هوشنگ قرار گرفته و در تعلیق قرار دارد، ناگهان او را كنار ارغوان مشغول فیلمبرداری آن هم با تغییر چهره می‌بینیم و لبخند ارغوان را شاهد هستیم (یعنی پایانی خوش). اما اطلاع یافتن از وجود "فلق"، نام جاسوسی كه حالا هوشنگ را تحت نظر دارد و از او و ارغوان عكس می‌گیرد و گزارش می‌فرستد، فضاسازی فصل ماقبل آخر را خنثی و بی اثر می‌كند و تمام تلاش آن فصل را بر هم می‌ریزد.
در كل می‌توان گفت به رنگ ارغوان در رشته‌های كارگردانی اثر، بازیگری حمید فرخ نژاد و فیلمبرداری حسن كریمی می‌تواند بخت بالایی در بردن سیمرغ داشته باشد.

شریعتمداری: «به رنگ ارغوان» فیلم مزخرفی بود
وی درباره چرخش خاتمی و مواضع اخیرش اظهار داشت: کسی که میخواهد چرخش کند خب بچرخد، میخواهد توبه کند بکند، منتها اتهامات آنها باید مورد رسیدگی قرار گیرد. ممکن است دستگاه قضایی بگوید ایشان جرمی مرتکب نشده است، به هر حال ایشان وقتی که در اوج بود باید کاری میکرد.

مهر: 22 بهمن مثال زدنی می شود؛ به تیپ لاریجانی نمیخورد که به موسوی تبریک گفته باشد؛ مشایی با جریان اصیل اصولگرا سنخیتی ندارد؛ سران فتنه مرده اند؛ فتنه های اخیر با برکت بود؛ طرح آشتی ملی آشتی با آمریکا و اسرائیل است؛ دوپهلوها احتمالا برای پروژه بعدی نشان شده اند؛ «اکبر پونز» نشتی یک بشکه بزرگ توطئه است؛ «به رنگ ارغوان» فیلم مزخرفی بود؛ اگر آتشی به پا شود آتش نشانان منتظر دستورند و ...

حسین شریعتمداری در نشست «کالبدشکافی فتنه و بازخوانی لغزشهای خواص» که در مدرسه معصومیه قم برگزار شد، درباره مواضع سید حسن خمینی اظهار داشت: صحبتهای ایشان منطقی نیست و با نظرات صریح امام خمینی(ره) مغایرت دارد. ایشان در آن نامه میگوید بر اساس اخبار منابع موثق، خب این منابع موثق چه کسانی هستند؟ میگوید فرمایشات امام غیرصادقانه بیان شده، اینها که سخنان امام است و از زبان ایشان پخش میشود، خب اگر به امام ایراد دارید به خود امام بگوئید وانگهی آن چه که در این روزها پخش شده باید عدهای را که با منافقان فالوده خوردهاند و شعار مرگ بر آمریکا را حذف کردهاند و دستشان رو شده ناراحت کند، اما چرا آقا سید حسن آقا باید ناراحت شوند.

وی ادامه داد: میگویند بیانات امام تحریف شده، تحریف آن کاری است که آقای صانعی و محتشمیپور کردند. آقای صانعی جملهای از خودش را به صحبتهای امام اضافه کرده بود که دقیقا مفهوم آن عوض شده بود، ولی آقایان اعتراضی نکردند، موسسه تنظیم و نشر آثار امام بودجه میگیرد و باید اعتراض میکرد اما وقتی جمهوری ایرانی مطرح شد چرا اعتراضی نکردند، وقتی به امام حسین توهین شد چرا اعتراض نکردند؟

مواضع لاریجانی و رضایی

مدیر مسئول روزنامه کیهان در پاسخ به سئوالی درباره مواضع و جایگاه لاریجانی و رضایی در فتنه اخیر گفت: شاید درست نباشد با احتمال درباره افراد صحبت کنیم ما معیارها را مطرح میکنیم بعد خودتان تطبیق دهید، معیار این است که دو پهلو حرف نزنید و جبهه فرعی باز نکنید.

شریعتمداری درباره اینکه آیا درست است که یک مقام ارشد نظام آقای رضایی را به حضور نمیپذیرد؟ گفت: نمی دانم. شایعات زیاد است.

دشمن بر روی کسانی که دوپهلو صحبت میکنند سرمایهگذاری میکند

مدیرمسئول روزنامه کیهان با اشاره به نقشههای شوم شورای روابط خارجی آمریکا برای ایران، تصریح کرد: آنها گفتهاند که اگر از هجوم به ولی فقیه آغاز کنیم باعث اتحاد مردم ایران میشویم، همان طور که امتحان کردند و همه سرمایهشان از دست رفت، به همین دلیل باید اسلام و مسلمانان را دور بزنیم و این دور زدن را از دو شاخه دنبال میکنند، یکی با تکیه بر روی مقولات جدید مطرح شده در غرب مانند فمینیسم و... که در قالب جنگ نرم دنبال میشود و دیگری رفتن سراغ جریانی با همین مشخصات و مسلمانان پراگماتیست و ایجاد مدل ترکیه برای ایران.

وی یادآور شد: آنها خودشان میگویند که ویژگی این مدل آن است که در راس آن افراد مسلمان و شهره به مسلمانی هستند، عمدتا تکنوکرات هستند و در میان مردم به عنوان طرفدار نظام شناخته میشوند و اگر شعار مرگ بر آمریکا سر میدهند بدهند اما این شعار را دنبال نمیکنند.

شریعتمداری اظهار داشت: من باز تاکید میکنم که احتمالا با برخی شواهدی که وجود دارد، افرادی که دو پهلو حرف میزنند برای پروژه بعدی نشان شدهاند و تقابل میان دو گروه عظیم مردم تحت هدایت رهبری و یک طرف هم همین جریانات که در میان خودشان هم رقابت است وجود خواهد داشت. دشمن احتمالا روی این جریان سرمایهگذاری میکند اما موفق نخواهد شد.

طرح آشتی ملی آشتی با آمریکا و اسرائیل است

وی با بیان اینکه امروز سران فتنه مردهاند و بیهوده نشان میدهند که هنوز نفس میکشند، اظهار داشت: طرح آشتی ملی برای این است که جریان مرده و نیمه جان برای پروژه بعدی ذخیرهسازی شود؛ مردم همان طور که در 9 دی دیدیم با هم دعوایی ندارند که بخواهند آشتی کنند، شما نظرات سازمانهای جاسوسی آمریکا و اسرائیل و انگلیس را پیاده کردید و دعوت شما به آشتی، دعوت به آشتی با آمریکا و اسرائیل است.

شریعتمداری اضافه کرد: ظاهرا در سال 71 بود که ما در جلساتی با حضور آیتالله جنتی، خاتمی وزیر وقت ارشاد، مسجد جامعی، محمد هاشمی، امینزاده، روحانی و... این بحث را مطرح کردیم که لیبرالیزم فرهنگی که شما دنبال میکنید به همراه لیبرالیزم اقتصادی که بخشی از دولت آن وقت دنبال میکرد منجر به لیبرالیزم سیاسی و در نهایت پلورالیزم میشود که شیرازه نظام را می پاشد، ولی این دوستان باور نمیکردند .

از خودشان ابتکاری نداشتند

وی با اشاره به اینکه عدهای از ما میپرسند آیا فتنه اخیر فرمولی داشت که شما مرحله به مرحله آن را پیشبینی کردید؟ تصریح کرد: این فتنه بر اساس یک فرمول بیرونی انجام شد و سران و عوامل فتنه ماموریتی را که بر عهده داشتند اجرا کردند و از خود ابتکاری نداشتند، به همین دلیل پیش بینی آن دشوار نبود.

وی گفت: وقتی کمیته صیانت از آراء را مطرح کردند فرمول «رابرت هالوی» را اجرا کردند و وقتی در مرحله بعدی ائتلافشان یکی شد، فهمیدیم ائتلاف سفید «ریچارد هاوس» را که برخلاف اسمش سیاه هم بود، به اجرا گذاشتند و ما حدس زدیم که باید نمادی را برای خود درست کنند.

شریعتمداری با بیان اینکه یکی از راههای پیش بینی مراحل فتنه اخیر این بود که ببینیم چه گروههایی و با چه اهدافی در کنار هم گرد آمدند، یادآور شد: وقتی میبینید منافقان و بهائیان و مارکسیستها که به تعبیر امام راحل(ره) چپ نماهای نوکر راست هستند با سرویسهای جاسوسی آمریکا و اسرائیل و انگلیس روی یک نقطه که همان افراد بدنام هستند ائتلاف میکنند، خودتان باید فکر کنید و حدس بزنید که قرار است چه رخ دهد.

وی تصرح کرد: اینکه میگویند شنود گذاشتهاند و این حرفها چنین چیزی نیست، در همه جا بچههای حزب الهی هستند که وقتی احساس خطر کردند همین بچهها خبرها را میآورند.

رخ دادن فتنه را انتخاب میکنم

مدیرمسئول روزنامه کیهان گفت: اگر امروز به قبل از 22 خرداد برگردیم و به من بگویند از اینکه فتنه باشد یا نباشد، کدام را انتخاب میکنی میگویم رخ دادن فتنه را. این فتنه موهبتی الهی بود زیرا دشمن همه سرمایههایش را در این قمار باخت.

وی ادامه داد: این فتنه ماجراهای صدر اسلام را برای کسانی که مسائل آن زمان را باور نمیکنند، بازسازی کرد، کسانی که باور نمیکنند حضرت فاطمه(س) روز و شب در خانه خواص میرفت و میگفت شما که ماجرا را میدانید و آگاه هستید چرا سکوت کردید و آنها هم یا سکوت میکردند و یا دو پهلو حرف میزدند.

شریعتمداری آشنایی نسل سوم و چهارم با ماهیت آمریکا و اسرائیل را که در همه جای دنیا مشغول جنایت هستند، از دیگر برکات فتنه اخیر دانست و تصریح کرد: در این فتنه مدیریت رهبری به خوبی روشن شد و همه به عیان دیدند که خامنهای، خمینی دیگر است و خورشیدی که امام قبل از وفاتشان به آن اشاره کرده بودند همین خورشید است.

احتمال توطئه اهانت به حضرت مهدی(عج)

به گزارش مهر ، شریعتمداری با بیان این که حادثه روز عاشورا برنامهریزی شده بود، اظهار داشت: من بعد از آن حدس میزدم توطئه اهانت به حضرت مهدی(عج) مطرح شود که البته نمیتوانستیم آن را در روزنامه مطرح کنیم چون وجه شرعی نداشت، این هم برنامه بود وگرنه «اکبر پونز» فکر میکنید کسی است، اصلا این طور نیست، یک سوراخ کوچک در یک بشکه اهمیتی ندارد اما نشتی میدهد و نشان میدهد در بشکه چه میگذرد.

وی گفت: سران فتنه آن طور که پز میدهند نیستند، آنها در حد پله یک نردبان هستند که دیگران آن را گذاشتهاند.

وی در پاسخ به این سئوال که چرا کیهان اخبار غلط مینویسد مانند اینکه گفته بود در تشییع منتظری فقط 200 نفر معترض وجود داشتند، بیان کرد: ما گفته بودیم 5 هزار نفر البته بعد هم اصلاح کردیم، خب ما هم اشتباه داریم مهم این است که بر اشتباهمان اصرار نکنیم.

وی در پاسخ به این سئوال که چرا با سران فتنه برخورد نمیشود، گفت: در اینکه سران فتنه مجرماند تردید نیست. الان محکومیت آنها در افکار عمومی بر محکومیتشان در قوه قضائیه مقدم شده است و این خیلی مهم است و باید ببینیم بررسی جرمهایی که به آن متهم هستند کی اتفاق میافتد.

مشایی با جریان اصیل اصولگرا سنخیتی ندارد

مدیر مسئول روزنامه کیهان درباره اظهارات مشایی گفت: برخی برخوردها و اظهارات نشان میدهد که سنخیت زیادی با جریان اصیل اصولگرا ندارد.

شریعتمداری درباره علت محاکمه نشدن فائزه و مهدی هاشمی، با خنده جواب داد: مهدی که نیست، او رفت به مراکز دانشگاه آزاد در لندن سر بزند. به هر حال قوه قضائیه اعلام کرده پرونده اینها به دادسرا رفته و طبیعتا باید همه اتهامات از جمله استات اویل که طرف خارجی در کشورش محکوم شده مورد بررسی قرار گیرد.

وی در پاسخ به این سئوال که نقش لایههای میانی در حوزه علمیه، مجلس، قوه قضائیه و... که در فتنه اخیر دست داشتند، چیست؟ تصریح کرد: یکی از ترفندهای دشمنان این است که باعث شود اعتماد مردم به مسئولان و مدیران سلب شود، و مردم تصور کنند که مسئولان یا نمیخواهند کاری انجام دهند و یا میخواهند و نمیتوانند.

وی افزود: به هر حال اگر آن زمان و در جریان دادگاه فلان آقا که کلامش منعقد نمیشد 15 وزیر حضور پیدا نمیکردند و حمایت نمیکردند وضع به اینجا نمیرسید، باید پرسید شما چه آلودگی داشتید که به دادگاه رفتید و از او حمایت کردید؟

آتشنشانان منتظر دستورند

شریعتمداری در پاسخ به سوالی در مورد "علت ابقای آیتالله هاشمی رفسنجانی در سمتهایش" گفت: ریاست خبرگان رهبری را که اعضای آن انتخاب کردهاند اما در مجمع تشخیص مصلحت نظام هم باید ببینیم چه مصلحتاندیشی آن هم از جایگاههای قابل قبول وجود دارد و به آن توجه کنیم.

وی با اشاره به عبارت شعلههای آتش رفسنجانی در آن نامه گفت: نامه سرگشاده نوشتن برای شما که ارتباطات وسیعی دارید معنا ندارد، ایشان صحبت از آتش کرده، خب در این طرف هم آتشنشانهای خوبی هستند که تنها منتظر دستورند.

مدیر مسئول روزنامه کیهان درباره نامه 60 نماینده برای برکناری موقت سعید مرتضوی در حالی که می خندید تصریح کرد: در مواردی بیش از 60 نماینده هم نامه نوشته اند اما افاقه ای نکرده است، مرتضوی خدمات زیادی به خصوص در بزنگاه ها داشته و باید عملکردش ارزیابی شود.

به تیپ لاریجانی نمیخورد که به موسوی تبریک گفته باشد

شریعتمداری درباره صحت تبریک گفتن لاریجانی و ناطق نوری به موسوی در چند روز قبل از انتخابات، گفت: این خبر را فاتح گفته بود که از شاکیان ما هم هست، اظهارات او حجت نیست و نمیشود به آن اعتماد کرد البته این آقایان خودشان هم نفی کردند به لاریجانی هم نمیخورد تبریک بگوید.

«به رنگ ارغوان» فیلم مزخرفی بود

وی درباره سیاستهای فرهنگی دولت گفت: امیدوارم سیاست جذب در عرصه هنری طوری نباشد که همه افرادی جذب شوند، اقدامات اخیر در این باره قابل توجیه نیست، مثلا فیلم رنگ ارغوان بسیار مزخرف بود یا به برخیها در جشنواره جایزه دادند که عجیب بود، متاسفانه برخی از دوستان سادهانگاری میکنند در حالی که در کنار آن کسانی هستند که میفهمند چه کار میکنند.

جیک جیک مستونت بود فکر زمستونت نبود!

وی درباره چرخش خاتمی و مواضع اخیرش اظهار داشت: کسی که میخواهد چرخش کند خب بچرخد، میخواهد توبه کند بکند، منتها اتهامات آنها باید مورد رسیدگی قرار گیرد. ممکن است دستگاه قضایی بگوید ایشان جرمی مرتکب نشده است، به هر حال ایشان وقتی که در اوج بود باید کاری میکرد.

وی ادامه داد: ضربالمثلی هست که میگوید «جیک جیک مستونت بود فکر زمستونت نبود».

22 بهمن مثال زدنی باشد

شریعتمداری درباره راهپیمایی 22 بهمن و احتمال حضور نماد سبز در آن اظهار داشت: آقایان بچههای مردم را گول میزنند و میفرستند در این ماجراها و خودشان با خانواده میروند سنگاپور و سفرهای خارجی. احتمال اینکه عدهای در یک گوشهای جمع شوند قوی نیست اما منتفی هم نیست.

وی گفت: البته خودشان در سایتهایشان نوشتهاند که اگر حضور پیدا کنند مردم آنها را با نیت ثواب کتک میزنند و این کتک خوردن هم که افتخاری ندارد.

شریعتمداری خاطرنشان کرد: به هر حال همه شواهد نشان میدهد که 22 بهمن مثالزدنی شود و ادامه 9 دی است.

یادداشت محمد قوچانی درباره فیلم حاتمی‌کیا؛
اگر حاصل سکوت حاتمی‌کیا فیلم «به رنگ ارغوان» است سکوت او به هزار فریاد می‌ارزد

سینمای ما - محمد قوچانی سر دبیر نشریه ایران دخت نوشت : به نام اکبر گنجی که می رسم نمی توانیم از محسن مخملباف هم یاد نکنیم که فیلمساز محبوب وجنجالی عصر نوجوانی ما بود و با دیگر خاطرات دهه شصت بر باد بال نشست و از یاد رفت .این روزها دیگر کمتر کسی از آثاری چون دستفروش، بایسیکل ران و ناصر الدین شاه آکتور سینما یاد می کند وهمه مخملباف را به نامه ها ونوشته های این روزهایش می شناسند که دیگر اثری از آن ظرافت هنری در آثارش نمانده وتنها مواضع سیاسی است که در کار هایش فریاد می زند .

محسن مخملباف که روزی شاهکاری همچون جراحی روح ورمان باغ بلور را می نوشت ،هم او که ما حتی تا "نوبت عاشقی " اش از او دفاع می کردیم سالهاست که ترجیح می دهد به جای فیلمسازی و داستان نویسی به علاقه اصلی اش که که بیانیه نویسی و شعار سازی است بپردازد .

اما به همان اندازه که محسن مخملباف باهمه علایق پیدا و پنهان اش در تبدیل یک فیلمساز موثر به فعال سیاسی ناموفق موثر است افرادی که زمینه فیلمسازی او را فراهم نکردند هم دراین از دست دادن یک سرمایه هنری مقصرند .

اگر همان اتفاقی که امروز برای حاتمی کیا افتاده واثر بی نظیرش به رنگ ارغوان از توقیف رهایی یافته است درباره محسن مخملباف هم رخ می داد هرگز اکنون به جای یک فیمساز محبوب با یک فعال سیاسی ناکام مواجه نبودیم .البته ابراهیم حاتمی کیا هم با هوشمندی اش در ایجاد این موقعیت موفق موثر است .نه تنها سیاستمداران که هنرمندان هم باید بدانند گاهی لازم است سکوت کنند.گاهی لازم است با سکوت فریاد کنند .

یک بار دیگر هم در مجله شهروند امروز به بهانه نقد فیلم جنسیت وفلسفه حاتمی کیا و مخملباف را مقایسه کرده ام و این قیاس را تکرار می کنم تا مبادا دراین فضای سوئ تفاهم گمان شود که به جای محین مخملباف ،فرج الله سلحشور ویا مسعود ده نمکی را می پسندم .فرض کنید ابراهیم حاتمی کیا به عنوان هنرمندی محافظه کار شناخته شود که هنوز با نهادهای حکومتی همراهی می کند و آثاری می سازد که هم اصولگرایان آن را تحسین کنند وهم اصلاح طلبان آن را بستایند .فرض کنید که ابراهیم حاتمی کیا به این اتهام متصف شود که در هفت ماه اخیر با سکوت خود به اصلاح طلبان یا اصولگرایان کمک کرده ویا در حق آنها خیانت کرده است .فرض کنید اینکه ابراهیم حاتمی کیا با حمایت شهرداری تهران فیلم دعوت را بسازد و با حضور سید محمد خاتمی آن را رونمایی کند نشان از دکان دونبش داشته باشد .این همه یعنی حاتمی کیا نه مخملباف است ونه ده نمکی .اما این همه می ارزد به اینکه برترین آثار سینمای سیاسی ایران امروز اثر ابراهیم حاتمی کیاست . انتخابات دوم خرداد ۷۶ را نمی توان بدون در نظر گرفتن فیلم آژانس شیشه ای تحلیل کرد ،انتخابات ۲۲ خرداد ۸۸ را نمی توان بدون به رنگ ارغوان فهمید .آژانس شیشه ای به نوعی نقد اصلاح طلبان بود در دوره حکمرانی اصلاح طلبان و به رنگ ارغوان به نوعی نقد اصولگرایان است در دوره حکرانی اصولگرایان .حاتمی کیا نه اصلاح طلب است ونه اصولگرا . در تردید است ودر ترددو مگر کار هنرمند جز این است .

محمد قوچانی در بخشهای دیگری از مقاله خود نوشته : اما اگر کسی بخواهد تاریخ دودهه اخیر را بنویسد اگر بخواهد از فراموشی نسل جنگ سخن بگوید مگر می تواند به از کرخه تاراین اشاره نکند ؟ اگر بخواهد از تبدیل فراموش شده های جنگ به نیروهای اعتراضی و تبدیل شدن حاکمیت به نهادی بوروکراتیک حرف بزند مگر می تواند آژانس شیشه ای را فراموش کند؟اگر بخواهد فاصله میان نسلها را یاد آوری کند و از شورش پسران علیه پدران یاد کند مگر می تواند موج مرده را نادیده بگیرد ؟اگر بخواهد جامعه منتظر را نشان دهد و احیای معنای مهدویت در جامعه را نشان دهد مگر می تواند بوی پیراهن یوسف را نبیند ؟اگر بخواهد تضادها وشکافهای اجتماعی وسر گشتگی جامعه ایران را نمایش دهد مگر می تواند ارتفاع پست رافراموش کند؟چه کسی می تواند هشدار های به نام پدر را در تاریخ نگاری موضوع هسته ای ایران ثبت نکند؟و سرانجام چه کسی می تواند به رنگ ارغوان را نبیند ؟

فیلم ابراهیم حاتمی کیا را به لطف تهیه کننده اش نه بر پرده سینما که برروی صفحه تلویزیون دیدم قبل از جشنواره فیلم فجر .پرده شیشه ای اما تاب هنرنمایی بر پرده نقره ای را نداردو به نظرم اهمیت فیلم به رنگ ارغوان در آن دیده نمی شود اما عظمت فیلم تااندازه ای است تا پرده سینما صبر کنم و اگر جرات کردم آنچه را برای دیگران افسانه است و برای ما خاطره ،می نویسم .اما اگر بلیط جشنواره را دارید به رنگ ارغوان راازدست ندهید .چراکه ممکن است با همه الطاف آقای اسفندیار رحیم مشایی این فیلم هم با مخالفت همان کسانی مواجه شود که این روزها مخالف نمایش آثار ابراهیم حاتمی کیا در لبنان بودند و آن را تضعیف کننده روحیه مقاومت معرفی کردند .

پس از دوم خرداد ۷۶وقتی خاتمی ومهاجرانی مجوز نمایش آژانس شیشه ای را دادندهیچ کس تعجب نمی کرد که فیلم استفاده مجوز نمایش می گیرد .اما پس از بیست ودوم خرداد ۸۸ هنگامی که {با مساعدت }مشایی و شمقدری به رنگ ارغوان پخش می شود با وجود شگفتی باید کاررییس دفتر رییس جمهوررا ارج گزارد که مهمترین فیلم سیاسی معاصررا آزاد کرد .همین مارا بس که اگر حاتمی کیا همین امروز اعلام بازنشستگی سینمایی کند باافتخار وداع گفته است اگر حاصل سکوت حاتمی کیا فیلمی به نام به رنگ ارغوان باشد سکوت او به هزار فریاد می ارزد .ای کاش محسن مخملباف هم اندکی صبر داشت و درایران می ماند وبه جای بیانیه ،قصه هایش را تبدیل به فیلم می کرد .شاید دراین صورت کمی متعهدانه تر به واقعیتها قصه هایش را می نوشت و فیلمهایش را می ساخت .

"به رنگ ارغوان"؛ درباره فیلمسازی که دوست‌داشتیم

"به رنگ ارغوان" به کارگردانی ابراهیم حاتمی‌کیا درامی تاثیرگذار و پرتعلیق است که تا حدی روزهای اوج فیلمسازی این کارگردان را به خاطر می‌آورد.

اولین مواجهه با فیلم "به رنگ ارغوان" فیلم پرحاشیه این سال‌ها تجربه جذابی بود، حاتمی‌کیا سال‌ها است غافلگیرمان نکرده و "دعوت" آنچنان دلسردکننده بود که نمی‌دانستیم باید به "به رنگ ارغوان" که داستانی ملتهب و فضایی ویژه داد امیدوار باشیم یا بدبینانه فیلمی شعاری با شخصیت‌هایی غیرقابل باور را تحمل کنیم.

حاتمی‌کیا فیلمسازی است که بهترین سال‌های نوجوانی و جوانی‌مان با او گره خورده و از عمق قلبمان آرزو می‌کردیم "به رنگ ارغوان" خاطره‌های خوش فیلم‌های به یادماندنی کارگردان محبوبمان را زنده کند، چند دقیقه‌ای از فیلم می‌گذرد و "به رنگ ارغوان" متقاعدکننده و گرم به نظر می‌رسد.

شخصیت‌ها و روابطشان خوب از کار درآمده و فیلمنامه و اجرا ساختاری مناسب و قابل قبول دارد، آنچه حاتمی‌کیا در این فیلم تجربه کرده با نمونه‌های مشابه سینمای ایران مقایسه می‌کنیم که انگشت شمار و بیشترشان غیرقابل تحمل هستند. فیلمساز از آزمون بزرگ پرداختن به ماجرای دلبستگی یک مامور به سوژه‌اش سربلند بیرون آمده هرچند بخش عاشقانه فیلم ضعف‌هایی دارد، اما این رابطه در نهایت گرم و باورپذیر می‌نماید.

حاتمی‌کیا در "به رنگ ارغوان" تسلطش بر ابزار را به رخ نمی‌کشد، اجرای او از فیلمنامه ساده و بدون تظاهر است و یکی از دلایلی که باعث شده تماشاگر فیلم تا انتها از شخصیت‌ها فاصله نگیرد ساختار نسبتا منسجم روایت بی‌لکنت کارگردان از این درام انسانی تاثیرگذار است.

شاید نکته تاسف آور این باشد که "به رنگ ارغوان" در زمان خود دیده و منصفانه ارزیابی نشد، در این سال‌ها انتظارها از این فیلم بالا رفته و ممکن است برای بسیاری آنچه پس از پنج سال روی پرده می‌رود متقاعد کننده نباشد، اما "به رنگ ارغوان" توان و مهارت حاتمی‌کیا در قصه‌گویی را دوباره نشان می‌دهد .

"به رنگ ارغوان" به بازی حمید فرخ‌نژاد متکی است و او در خلق فضایی که حاتمی‌کیا در نظر داشته سهم بسیاری دارد، بازی او در لحظه‌های سکوت و سکانس‌های بدون دیالوگ به همان اندازه موفق است که در سکانس‌هایی که دو تصویر مختلف از شخصیت هوشنگ ارائه می‌دهد.

یکی از دوست داشتنی‌ترین لحظه‌های فیلم نمایی است که فرخ‌نژاد در گوشه‌ای از راهروی خانه ارغوان همچون شکارچی ماهری که می‌داند روزگارش به سرآمده در کمین است، تماشای تیزهوشی، خشم و عصیان در چهره این بازیگر در این نما دیدنی است. "به رنگ ارغوان" از این لحظه‌ها کم ندارد.

نقدی بر فیلم به رنگ ارغوان


23:15- 14 بهمن 88

محمد صادق جزایری- بیست‌وهشتمین جشنواره فیلم فجر با نمایش «به رنگ ارغوان»، سیزدهمین فیلم ابراهیم حاتمی‌کیا که حدود پنج سال از ساخت آن می‌گذرد و امسال رفع توقیف شد، در شیراز و در نهمین جشنواره فیلم فجر شیراز هم به اکران عمومی در آمد
براي ديدن «به رنگ ارغوان» بعد از پنج سال توقيف، يك كنجكاوي وجود داشت وشاید دلیل پر طرفدار بودن این فیلم هم همین مسئله دیر اکران شدن و حتی توقیف شدن باشد و بعد از پنج سال توقيف، همه ما كنجكاو بوديم تا اين فيلم را ببينيم و در مجموع در مسير فيلمسازي «ابراهيم حاتمي‌كيا» دیدگاه های آینده او را ببینیم تا بدانیم آیا حاتمی کیا همان حاتمی کیای سابق است یه نه ؟ و فهمیدیم فیلم های به نام پدر و دعوت سرچشمه ی به رنگ ارغوان است
به رنگ ارغوان فیلمی است که در آن به سربازان امام زمان عج به راحتی توهین می شود و آنان را افرادی نمازخوان ولی آدمکش و قاتل چه در مورد خود و چه در مورد دیگران و همچنین تمامی اسرار اداره اطلاعات را رو می کند و چگونه به فیلمی که
حتی در زمان دولت اصلاحات نیز از اکران آن ممانعت می شود در جشنواره فجر امسال سیمرغ می دهند و اکران می کنند

در عین حال روایت‌های فرعی فیلم نیز بیجا و تحمیلی هستند. صحنه‌های مربوط به دانشگاه و اکیپ‌های دانشجویی، مانند نمونه‌های مشابه‌اش در آثار ایرانی، به شدت آزار دهنده هستند. هر چند رویکرد حاتمی‌کیا نسبت به دانشجویان در قیاس با نگاه سخیف کیمیایی در اعتراض یا درویش در متولد ماه مهر، قابل تحمل‌تر است، با این حال همچنان علاقه‌ فیلمسازان به دسته‌بندی دانشجویان (آن هم از نوع رایجش) در این فیلم هم قابل مشاهده است. هیچ گاه سینماگران ما نتوانستند به دانشجو به عنوان یک کلیت یکپارچه و ارگانیک، فارق از تفاوت‌هایش نگاه کنند و همواره با برداشت‌های سطحی و القائی از بیرون مواجهیم.

این فیلم به زندگی یکی از عوامل گروهک سیاسی که اوائل انقلاب از کشور گریخته است،‌می‌پردازد
که قصد دارد برای دیدن دخترش مخفیانه به ایران بیاید .

حمید فرخ‌نژاد، خزر معصومی،‌فرهاد قائمیان، کوروش تهامی و ... در آن به ایفای نقش می‌پردازند.

تمجید شمقدری از "به رنگ ارغوان"
يكشنبه ۰۴ بهمن ۱۳۸۸ ساعت ۱۰:۲۵



معاون سينمايي وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي گفت: فيلم سينمايي به رنگ ارغوان نقطه آغاز ساخت آثار سينمايي سياسي در کشور ما است و بايد آستانه تحمل خود را در نمايش اين نوع آثار بالا ببريم.

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگي ايرنا ، "جواد شمقدري" در مراسم افتتاحيه بيست و هشتيمن جشنواره بين المللي فيلم فجر اظهار داشت: امسال فيلم هاي خوبي در جشنواره حضور دارند که حاص تلاش همه مسوولان سينمايي در ادوار گذشته است .
وي افزود: اميدوارم اين جشنواره آغاز مبارکي براي تعالي سينماي ايران باشد.
وي خاطرنشان کرد: اين جشنواره فرصتي مناسب براي ديدن فيلم ها به همراه مردم است و فيلمسازان ما چنانچه احساس مي کنند براي ارتقاء سينما نيازمند تغيير هستند بايد در اين راستا حرکت کنند ، معاونت سينمايي ارشاد نيز در اين راستا با تمام وجود به فيلمسازان کمک خواهد کرد.
شمقدري گفت: فيلم سازان نيز مي توانند با استفاده از نظر مخاطبان اشتباهات و لغزش هاي خود را يافته و آنها را ترميم کنند.
معاون سينمايي ارشاد يادآور شد : يکي از ژانرهاي مورد غفلت ما در سينما فيلم هاي سياسي است و رنگ ارغوان مي تواند نقطه آغاز اين نوع آثار در سينماي ما باشد .
شمقدري گفت: ممکن است نمايش اين اثر سينمايي واکنش هاي منفي در پي داشته باشد اما ما بايد يادبگيريم آستانه تحمل خود را بالا ببريم.
وي عنوان کرد: سالها رويکرد ما در معاونت سينمايي اين بود که تصور مي کرديم هر فيلم بيانگر دو رويکرد مديريت سينمايي ايران است ، از اين رو در صدور مجوز و ساخت آثار سينمايي با احتياط رفتار مي کرديم که بايد اين رويکرد تغيير کند.
وي اظهار داشت: مقام معظم رهبري از تاسيس کرسي هاي آزاد انديشي سخن گفته اند ، اين رويکرد در هر حوزه اي که با تفکر و انديشه سر و کار داشته باشد مي تواند انجام بشود مشروط بر اينکه ما با يکديگر مشارکت و همدلي داشته باشيم.
شمقدري افزود: مشارکت و همدلي در سينماي ما کمرنگ شده که اميدواريم اين موضوع اصلاح شود .
وي افزود: جشنواره امسال بخش هاي متفاوتي دارد و 34 داور در بخش هاي مختلف آن کار خود را آغاز کرده اند ، همچنين 20 نفر در هيات انتخاب کار خود را به پايان رسانده اند.
وي گفت: اين طبيعي است که برخي داوري را در جشنواره فيلم فجر به دليل مشکلات شخصي نپذيرند.
معاون سينمايي ارشاد خاطرنشان کرد: سينماي ما بايد از پوسته خود بيرون بيايد و منحصر به تهران نباشد ، توقع ما فتح عرصه هاي جهاني است و بايد از دين و معارف به عنوان عناصر اعتلاي سينماي ايران استفاده بکنيم.
شمقدري در پايان اظهار اميدواري کرد که جشنواره فيلم فجر امسال آغازي بر دوره درخشان سينماي ايران باشد.
مراسم افتتاحيه جشنواره فيلم فجر با حضور دکتر سيد محمد حسيني وزير فرهنگ و ارشاد اسلامي و جمعي از هنرمندان کشور شنبه شب در برج ميلاد برگزار شد.
بيست و هشتمين جشنواره بين المللي فيلم فجر از 5 تا 15 بهمن ماه برگزار مي شود.

حاتمی‌کیا در حسرت اکران " به رنگ ارغوان "

باوجود اعلام خبر رفع توقیف سیزدهمین فیلم ابراهیم حاتمی‌کیا از سوی معاونت سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، بنا بر تازه‌ترین اخبار، نظر وزارت اطلاعات مبنی بر توقیف «به رنگ ارغوان» به قوت خود باقی است

حاتمی‌کیا در حسرت اکران " به رنگ ارغوان "
با این حال تلاش‌ها برای بیرون آوردن «به رنگ ارغوان» از محاق بی‌نتیجه است و همچنان اعمال نظر وزارت اطلاعات در قبال این فیلم به قوت خود باقی است.سیزدهمین فیلم حاتمی‌کیا که در مرحله تولید عنوان شد می‌تواند عنوان «آژانس شیشه‌ای 2» را به خود بگیرد،در فضایی آرام تولید و مراحل فنی‌اش طی شد.
باوجود اعلام خبر رفع توقیف سیزدهمین فیلم ابراهیم حاتمی‌کیا از سوی معاونت سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، بنا بر تازه‌ترین اخبار، نظر وزارت اطلاعات مبنی بر توقیف «به رنگ ارغوان» به قوت خود باقی است.

به گزارش «وطن‌امروز»‌، خبر رفع توقیف فیلم حاتمی‌کیا نیمه مهرماه امسال ابتدا به صورت غیررسمی انتشار یافت و چند روز بعد از سوی روابط عمومی معاونت سینمایی رسما تایید شد.

با این حال تلاش‌ها برای بیرون آوردن «به رنگ ارغوان» از محاق بی‌نتیجه است و همچنان اعمال نظر وزارت اطلاعات در قبال این فیلم به قوت خود باقی است.سیزدهمین فیلم حاتمی‌کیا که در مرحله تولید عنوان شد می‌تواند عنوان «آژانس شیشه‌ای 2» را به خود بگیرد،در فضایی آرام تولید و مراحل فنی‌اش طی شد.

در خلاصه داستان «به رنگ ارغوان» آمده است: «شفق» یکی از عوامل گروهک‌های سیاسی که اوائل انقلاب با به پا کردن آشوب از کشور گریخته‌اند، پس از سال‌ها تصمیم می‌گیرد برای دیدن دخترش «ارغوان» که دانشجوی دانشکده جنگلداری است مخفیانه به ایران بازگردد. یکی از مأموران امنیتی به نام «بهزاد» به عنوان دانشجو وارد دانشکده شده و از همه امکانات مدرن امنیتی استفاده می‌کند تا با کنترل ارغوان، شفق را به دام اندازد. در این میان بین او و ارغوان رابطه‌ای عاطفی به‌وجود می‌آید. از طرف دیگر همکاران سیاسی شفق نیز تصمیم دارند او را ترور کنند تا به دست مأموران امنیتی نیفتد.

به رنگ ارغوان
ژانویه 24, 2010

1. چه خوب که “به رنگ ارغوان” توقیف شد و اکرانش ماند برای این روزها… فیلم انگ این روزهای ما است. حاتمی کیای دعوت، به نام پدر و موج مرده را فراموش کنید. در به رنگ ارغوان با حاتمی کیایی پخته و کار بلد طرف هستیم که پله پله تماشاگرش را دنبال خودش می کشاند و غافلگیرش می کند.

2. پارسال وقتی “هر شب تنهایی” در جشنواره اکران شد، آرش خوشخو نوشت “هر شب تنهایی فیلم دندان گیری نیست جز تصاویر کلوز آپ و تمام قد و … از لیلا حاتمی. صدرعاملی با این فیلم برای خودش توشه آخرت جور کرده است”( نقل به مضمون). راستش توشه آخرت هم نخواهد بود. فیلم در واقع تبلیغ برای امام رضا است. اما تبلیغ خوبی نیست. امام رضایش خیلی حال و جان ندارد.

پ.ن1: این “سوسن خانوم” همان مک گافین در فیلمهای هیچکاک است ها … حالا از ما گفتن …

پ.ن2: بد نیست موش خیابان طالقانی _ خواجه عبدالله بداند این روزها برای انتقال اطلاعات لازم نیست آدم از نقطه A به نقطه B واقعن حرکت کند تا عمل انتقال اطلاعات اتفاق بیفتد. با وجود اینترنت، تلفن و SMS و چت و … خیلی راحت تر از این حرفها می شود اطلاعات را منتقل کرد

به بهانه تولد ابراهيم حاتمي كيا/ چرا سكوت ؟

ايراسان/


امروز دوم مهر روز تولد ابراهیم حاتمی کیا کار گردان مطرح سینمای ایران است.کار گردانی که از محبوبیت بسیاری میان مردم برخوردارست به طوری که سال گذشته در یک نظر سنجی به عنوان محبوب ترین فیلمساز از سوی جوانان انتخاب شد.

از سوی دیگر ابراهیم حاتمی کیا از معدود کار گردانان مطرح سینماست که علی رغم ساخت فیلمهای سیاسی و اجتماعی بحث برانگیز ،نسبت به مسائل اخیر جامعه ایران سکوت قابل تاملی کرده است .او حتی در هنگام انتخابات برخلاف بسیاری از بازیگران وکار گردانان شاخص سینمای ایران هیچ موضع گیری نکرد .باید عنوان کردبه نظر می رسد که او به همراه بهرام بیضایی تنها سینماگران سر شناس ایرانی هستند که هیچ موضع گیری در انتخابات نداشته اند .

چندی پیش یکی از روزنامه نگاران روزنامه اعتماد ملی در یادداشتی از این که کار گردان محبوب وتاثیر گذاری همانند حاتمی کیا نسبت به مسائل اخیر بی تفاوت است به شدت اعتراض کرده بود از حاتمی کیا خواسته بود که به خاطر حاج کاظم (شخصیت اصلی فیلم مشهور آژانس شیشه ای )واکنشی از خود نشان دهد .

اما چرااین روزها آقای حاتمی کیا ساکت است ؟آیا او عافیت طلب و محافظه کار شده است ؟پاسخ این سوال به شدت منفی است .مگر می شود حاج کاظم محافظه کار وعافیت طلب باشد ؟



نگارنده معتقد است که اتفاقا سکوت حاتمی کیا اصلا غیر منطقی نیست . او اتفاقا زمانی واکنشی نشان خواهد داد که به شدت تاثیر گذار باشد .اینکه در کنار دیگر کار گردانهای مطرح سینما بیانیه یا نامه های اعتراض آمیز بدهدبه نظرم کار چندان تاثیر گذاری برای حاتمی کیا نیست . البته به نظرم اینکه بسیاری از کار گردانهای مطرح سینما نسبت به مسائل اخیر واکنش نشان دهنده اند نشان دهنده مردمی بودن آنهاست از کیارستمی ،مجیدی و میلانی وصدر عاملی تا درویش و سینایی وفرهادی وبنی اعتمادوتبریزی ....واگر این کاررا نمی کردند شاید باید آنهارا دور از مردم می دانست . اما حساب حاتمی کیا جداست .او تک تیرانداز سینمای ماست .حاتمی کیا همیشه کم مصاحبه واظهار نظر می کندمی دانم این کاررا با قصد خاصی انجام می دهدچون می داند اگر اظهار نظر و صحبتهای او در هرزمینه ای زیاد شود تاثیر لازم خودراازدست می دهد .

حاتمی کیا در حال رصد کردن شرایط است .او فقط منتظر است که درست ودقیق به هدف بزند. اگر می خواهد اظهار نظری یا واکنشی داشته باشد این اظهار نظر وواکنش حتما باید به شدت تاثیر گذار و جریان ساز باشد پس او واقعا می ترسدکه با یک اظهار نظر معمولی و فاقد تاثیر گذاری ،همه چیز را خراب کند .



البته حاتمی کیا خود بزرگتر ین منتقد خود است .همین سال گذشته بود که در واکنش به انتخاب آژانس شیشه ای به عنوان بهترین فیلم پس از انقلاب در یک نظر سنجی در یادداشتی نوشته بود : دعا كنيد كه بشه «حاتمي‌كيا»ي دوازده سال پيش را پيدا كنم و بهش تبريك بگم كه احوالش چنين رتبه‌اي بين اهالي سينما و هنر پيدا كرده، .»
«حاتمي‌كيا» در ادامه نوشته بود : «آژانس شيشه‌اي» محصول زمانشه و چشم‌هاي بيدار و هراسان اون دوران.» او همچنین در یادداشت خود به موضوع مهمی اشاره کرده و نوشته بود: «اين روزها چشمم پف كرده، تنم كرخته، يك جورهايي، خودم را گروگان گرفتمو منتظر هستم يكي بياد و شيشه منو بشكنه.»

نکته دیگری که باید به آن اشاره کرد این این است که حاتمي كيا همچنانکه که پیش از این در مصاحبه های خود گفته فیلمسازی است که بحث به روز بودن و به تعبيري به محاكات كشاندن خودش با زمانه، بسيار اهميت داشته است . او زماني در پاسخ به اين پرسش كه چقدر مشكلات سياسي و اجتماعي جامعه، در تغيير رويه‌ي وي در فيلمسازي موثر بوده گفته بودکه چيزي كه به شدت براي او اهميت دارد شناور بودن هنرمند در زمانش است كه اگر نباشد براي هنرمند، فساد به وجود مي‌آورد

.حاتمی کیا هم مثل همه آدمهايي كه در اين جامعه زندگي مي‌كنند شناور هست و دارد حركت مي‌كند .جالب است بدانید که حاتمي كيا همواره در صحبتهای خود خطاب به مخاطبان خود گفته است: شما كساني را كه در شكل‌گيري اين انقلاب تاثير داشتند تصور كنيد، اوايل انقلاب و الآن آنها را هم ببينيد. حاتمي كيا همیشه اعتقادداشته احساسي كه او هم اكنون دارد قطعا احساسي كه در زمان ساخت مهاجر يا ديده‌بان داشته نيست و حتي او احساس مي‌كند اگر بخواهد امروز ديده‌بان را بسازد يك نگاه ارتجاعي دارد و حس او اين است كه الان بايد مسائل جامعه را بگويد و مسايل جامعه بخش واقع‌گرايانه آن تاثيرگذارتر است.


همین سال گذشته بود که درزمان اکران فیلم دعوت در پاسخ به سوالی گفته بود : فيلمساز در زمان تعريف مي‌شود و او نيز در فضايي كه ساير اقشار جامعه در آن تنفس مي‌كنند، نفس مي‌كشد. زماني مختصات جامعه حكم مي‌كرد فيلمي مانند «آژانس شيشه‌اي» بسازم اما اكنون بحث‌هاي جديدي مطرح است.

شهید آوینی درباره حاتمی کیا گفته بود خانه حاتمی کیا در دهانه آتش فشان است وحاتمی کیا تن به روزمرگی های خاص این دوران نمی دهد.خود حاتمی کیانیز درباره این اظهارات گفته است که همیشه سعی کرده که همین گونه باشد .به نظر می رسد همه ما علاقه مندان حاتمی کیا همیشه باید این حرف شهید آوینی رااز یاد نبریم .

سالها قبل در زمان حضور فیلم ارتفاع پست در جشنواره خبرنگار كيهان در نشست مطبوعاتی با کنایه از اين كه حاتمي كيا هنوز زنده است، اظهار خوشحالي كرده بود و منوچهر محمدي تهیه کننده فیلم ارتفاع پست که فیلم از کرحه تاراین را هم تهیه کرده بود در در جوابش گفته بود: در زماني كه فيلم كرخه تا راين را مي‌ساختيم، مدير مسوول اين روزنامه مي‌گفت در حاتمي كيا با ساختن اين فيلم فاتحه‌اش خوانده است و من خيلي خوشحال هستم كه بعد از چند سال اين صحبت را از زبان خبرنگار اين روزنامه مي‌شنوم.

به رنگ ارغوان، شش سال انتظار برای...
10 بهمن 1388 ساعت 11:52
ویژه جشنواره فیلم فجر -در این چند سال اینقدر از ماجرای توقیف و رفع توقیف این فیلم گفته اند و شنیده ایم که با شنیدن دوباره اش بدنمان کهیر میزند! این فیلم حاشیه های زیادی داشته اما این حاشیه ها مدتهاست تمام شده اند و دیگر چیزی برای گفتن باقی نمانده جز پرداختن به اصل فیلم.



شاید اگر ابراهیم حاتمی کیا می آمد و جلسه نقد بررسی برای اولین فیلم نمایش داده شده جشنواره برگزار می شد بیشتر می توانستیم در این باره حرف بزنیم. اما مهم ترین مسئله پاسخ به سوالی است که برای همه با دیدن فیلم پیش می آید: آیا واقعا این فیلم ارزش این همه سر و صدا را داشت؟ آیا توقیف این فیلم و این همه حساسیت کار درستی بود؟ آیا بر آیند این فیلم کلا به نفع دستگاه اطلاعاتی است یا خیر؟ آیا... و چند آیای دیگر که مهم ترینش همین هاست.

در نگاه اول باید گفت حاتمی کیا مثل همیشه بی نقص عمل کرده است. به رنگ ارغوان همه چیز دارد. داستان، تعلیق، بازی خوب، ریتم مناسب، دیالوگ و هرچیز خوب دیگری که بتوان به آن دل خوش کرد که از جمله آنها یک تیتراژ دلچسب و حساب شده است. او توانسته در این بستر حرفی که می خواسته را هنرمندانه بیان کند. تنها اشارتی می کنیم به استفاده از درخت و جنگل و پر رنگ کردن آن در بستر اتفاقات فیلم.

به رنگ ارغوان را می توان جزو بهترین کارهای حاتمی کیا قرار داد و به او حق داد که با جلوگیری از نمایش این فیلم چنان ناراحت شود که ساختن کارهای بعدی برایش دشوار شود و به انگیزه اش آسیب بزند. پرداختن به سوژه ای درباره دستگاه اطلاعاتی ایران ولو اینکه به زعم کارگردانش سوژه محوری نباشد و اصل فیلم را یک داستان عاشقانه در بستری متفاوت بداند، علاوه بر جسارت و اعتماد به نفس فراوان، تخیل کافی و تبحر در پردازش موضوع می طلبد. اما در اینکه نسبت آن با واقعیت چقدر است و چقدر روی نگاه ها به دستگاه اطلاعاتی کشورمان تاثیر می گذارد را باید به عهده گذر زمان و اقبال آن در اکران عمومی بگذاریم که در این میان نظرها گونه گون است. و در این میان دانستن نظر خود مدیران اطلاعاتی و امنیتی شنیدنی تر از همه است.

البته برای پرداختن به بعضی زاویه ها یک بار دیدن فیلم کفایت نمی کند اما در میان قضاوت های منتقدان و روزنامه نگاران این گزاره بیشتر از هر چیز درباره فیلم به چشم می خورد که به رنگ ارغوان با اینکه دیدنی است اما بیات شده و اگر در زمان ساخت خودش مورد بی مهری قرار نمی گرفت و اکران می شد حرفهای بیشتری برای گفتن داشت. که البته هنوز هم دارد.

حیف است که از یک چشمه بسیار جذاب از ابراهیم حاتمی کیا در این فیلم یادی نکنیم که نمونه اش را در آژانس شیشه ای و ارتفاع پست شاهد بوده ایم و آن هم استفاده از اسلوموشن در حساس ترین صحنه فیلم است که در درگیری های مسلحانه شکل می گیرد. به رنگ ارغوان اگر هیچ چیز نداشته باشد، چندباره دیدنش تنها برای این صحنه می ارزد.

پاسخی به نجوای بلند ابراهیم حاتمی‌کیا
فاطمه رحیمی
ابراهيم حاتمي‌کيا در ياداشت کوتاهي ـ يا به قول خودش نجواي بلندي ـ برخي ناگفتني‌هايش را درباره «به رنگ ارغوان» گفت و از منتقدان خواست براي کالبد شکافي مشروعيت اين فيلم، مدادهايشان را تيز کنند.

او در اين نجواي بلند از عنصري (به گفته خودش مزاحم) به نام «حال» حرف مي‌زند که « تا سراغ آدمي مثل حاتمي کيا نيايد و اعلام آمادگي نکند هر تدارکي را که ديده‌اي ناچاري رها کني... اين «حال» زبان منطق سرش نمي‌شود، کاسه و کوزه عقل و درايت را بر هم مي‌زند و خلاصه آدم را بيچاره مي‌کند»... اما مگر مي‌شود باور کرد که آدمي مثل حاتمي کيا شيفته اين بيچارگي نباشد که محصول اين بيچارگي همه آفرينش است و دلدادگي... به قول سهراب: «دچار بايد بود» و به قول حافظ: «ناصحم گفت که جز غم چه هنر دارد عشق/ گفتم اي خواجه عاقل هنري بهتر از اين»

اگر ابراهيم حاتمي کيا شيداي اين بيچارگي نبود، قهرمانانش از منطق دو دو تا چهارتاي دنياي امروز نصيبي مي‌بردند. پس «حال» چيز خوبي است. تا سراغ آدمي مثل حاتمي کيا نيايد فکري به بار نمي‌نشيند، قلمي بر کاغذ نمي‌رود و فيلمي ساخته نمي‌شود و تا سراغ برخي مردم هنردوست نرود، قدمي براي رفتن به سينما و ديدن فيلم برداشته نمي‌شود. منظورم همان مردمي است که سال‌ها با حال و هواي فيلم‌هاي ابراهيم حاتمي کيا حظّي برده‌اند و خاطره‌اي اندوخته‌اند.

ابراهيم حاتمي کيا خوب مي‌داند که سينماي او را همواره آدم‌هايي دوست داشته‌اند که اهل حال بودند و با اين «حال» دنيايي دارند سخت ويژه و مخصوص خودشان... همان کساني که وقتي مي‌شنوند فيلم حاتمي کيا جايزه جشنواره فجر را گرفته است، قند در دل‌هايشان آب مي‌شود.

آقاي ابراهيم حاتمي کيا! حتماً خوب به خاطر داريد آن شب و روزي را که جوان بوديد و براي ديدن فيلم «پرواز در شب» مرحوم ملاقلي پور به سينما رفتيد، آنقدر حال و هواي اين فيلم بر شما تأثير گذاشت که وقتي از سينما بيرون آمديد با خدا نجوا کرديد و از او خواستيد روزي برسد که شما هم درباره جنگ چنين تکان دهنده و تأثيرگذار فيلم بسازيد. روح با هنر آشناي شما قصد پرواز داشت. چون گاهي دوربين عکاسي به دست و گاه دوربين سوپر هشت بر شانه شاهد اتفاقي فراتر از حماسه بوديد؛ حماسه‌اي که من و هم نسل‌هاي من فقط طرحي از آن را در کتاب‌ها و فيلم‌ها خوانده‌ايم و ديده‌ايم و گاه حتي ناباورانه از کنارشان عبور کرده‌ايم. شما اما دوست داشتيد به زبان و بيان بي‌بديل هنر ـ سينما ـ سياوش خوان اين حماسه باشيد.

خاطره حال آن شب شما را در يک مصاحبه از زبان خودتان شنيدم و مدت‌ها به اين فکر کردم که چقدر يک آرزوي خوب به تعالي آدمي کمک مي‌کند. خدا شما را خيلي دوست داشت. چند سالي بيشتر طول نکشيد، ابراهيم حاتمي کيا فيلم ساخت؛ برج مينو آمد، مهاجر آمد، ديده بان آمد، بوي پيراهن يوسف، از کرخه تا راين، آژانس شيشه‌اي، موج مرده، ارتفاع پست يکي پس از ديگري آمدند و ابراهيم حاتمي کيا مشهور و البته محبوب شد و خلاصه آقاي کارگردان عنوان بهترين فيلمساز جنگ را از آن خود کرد.

حالا ديگر خيلي از جوان‌هاي علاقه‌مند به سينما آرزو مي‌کنند روزي برسد که بتوانند مثل حاتمي کيا فيلمنامه‌اي بنويسند و فيلمي بسازند. از آن طرف در اين سال‌ها مخاطباني قد علم کردند که سينماي ابراهيم حاتمي کيا انتخاب بي‌شائبه‌شان بود. مردم يا مخاطباني که بسياري از آنها مدت‌هاست ديگر حال و حوصله فيلم ديدن را هم ندارند، اما به دعوت حاتمي کيا به سينما مي‌روند تا «فيلم متفاوتش» را هم ببينند. همان مردمي که اهل حال هستند و حال سينماي حاتمي کيا را درک مي‌کنند و دوستش دارند.

چه مي‌شود کرد که سينماي ما هم مثل خيلي چيزهاي ديگر آلوده به سياسي بازي شده است؟! خط قرمزها و محدوديت‌ها به جاي خود، اتفاقي که مي‌افتد وراي اينها و حتي سليقه‌هاست. بيچاره سليقه که اين وسط بدنام شده!

يک روز به اقتضاي شرايط دوستداران سينماي شما را تا مدت‌ها از ديدن به رنگ ارغوان محروم مي‌کنند و روز ديگر باز به مصلحت روزگار از نام و نشان امثال حاتمي کيا بهره سياسي مي‌برند. براي آن پس زدن ديروز و پيش کشيدن امروز، چه بهانه‌اي بهتر از اينکه پاي سليقه روسياه شده را وسط بکشند؟ به هر دليل مهم نيست؛ مهم اين است که مخاطبان سينماي حاتمي کيا خوشحال هستند از اين که به رنگ ارغوان از توقيف درآمد و جايزه هم گرفت.

بعد از اين مهم اين است که حاتمي کيا «حال» خود و فيلم‌هايش را دريابد و از اين مردم اهل حال فاصله نگيرد. دوستداران سينماي حاتمي کيا از او انتظار دارند، بداند که آنها مي‌دانند انديشه جاري در کارهايش محصول دگرگوني يک شبه به اقتضاي شرايط نيست چون هنر را که عاريه نمي‌دهند، خريدني هم نيست. آنها ابراهيم حاتي کيا را هنرمند مي‌شناسند. مهم فقط همين است.

به عنوان يک روزنامه نويس اين نجوا را بلند اما به شما از سر درد دل مي‌گويم، اي کاش کسي را هم مي‌فرستادند که به مصلحت روزگار، دل روزنامه‌نگاران را به دست بياورد. سياست اين جور وقت‌ها چيز بدي هم نيست!

نگاهی به فیلم به رنگ ارغوان ساخته ابراهیم حاتمی کیا
تقابل نسل دیروز و امروز
ایسکانیوز: در فیلم «به رنگ ارغوان » ساخته ابراهیم حاتمی کیا شاهد تقابل نسل گذشته وامروز هستیم . تقابلی که در لحظاتی باعث عدم درک متقابل این دو نسل از همدیگر می شود.



ابراهیم حاتمی کیا کارگردانی است که در سینمای ایران احتیاجی نیست تا درباره اش و نوع ژانر فیلم هایش توضیحی داده شود، چرا که وی کارگردانی است از سینماگران نسل بعد از انقلاب، سینما گرانی که با آغاز جنگ تحمیلی و با حضور در صحنه های نبرد، توانستند با لنزدوربین هایشان لحظات جاودانه ای را ثبت کنند واز نزدیک با شرایط و لحاظ سخت هشت سال دفاع مقدس آشنا شوند. به همین دلیل حاتمی کیا علاوه بر آن که انسان شریفی است صاحب سینمای شریفی نیز هست. گواه آن فیلم هایی است که این سینما گر خلاق تاکنون ساخته است، از «کرخه تا راین» که شخصیت اصلی آن در غربت به خاطر عشق و فداکاری به میهن جانش را فدای کشورش می کند.
در بوی پیراهن یوسف آرمان خواه حاتمی کیا از سفری دوردراز و بعد از مدت ها به میهن باز می گردد در برج مینو همین آرمان خواه تمام دغدغه های خود را برای ساخت برج می گذارد و حتی به شهادت می رسد، در بهترین فیلمش آژانس شیشه ای، حاج کاظم بعد از جنگ و در شرایطی امروزی به تنهایی در برابر بی عدالتی ایستاده و تا هم سنگرش را نجات دهد، در روبان قرمز، داوود همان آدمی که از نسل جنگ مانده ، به تنهایی و با خنثی کردن مین های مانده از جنگ ، زندگی در شهر و هر جای شلوغی را به خلوت گزینی ترجیح می دهد.
در «موج مرده» همان آدم آرمان خواه در ارتباط برقرار کردن با نسل جوان و فرزندش دچار مشکل می شود، در «ارتفاع پست» مرد آرمان خواه حاتمی کیا به دلیل فقر و نداری و از سر ناچاری دست به سرقت هواپیما می زند، در «به نام پدر» آرمان خواه وی در برابر پرسش دخترش که چرا هشت سال جنگیده سردرگم است و در فیلم توقیف شده او که بعد از 5 سال برای اهالی مطبوعات اکران شد شهاب (هوشنگ) همان آدمی است که بعد از جنگ در لباس خدمت و در قامت یک انسان آرمان خواه و کسی که نماز می خواند، تلاش می کند به نحوه احسن ماموریت خود را انجام دهد. اما درگیر و دار عشق و ماموریت سردرگریبان فرو برده و کاسه چه کنم چه کنم به دست می گیرد.
هوشنگ ماموری که برای ماموریت و گرفتن پدر دختری به نام «ارغوان» راهی شمال می شود و به عنوان دانشجوی دانشکده جنگل داری مشغول به تحصیل می شود وتلاش می کند تا «ارغوان کامرانی» را زیر نظر بگیرد. اما یک حس عاطفی نسبت به او پیدا می کند او باید به جنگ درونی خویش میان عقل و دل بپردازد، از یک طرف ماموریتش را به اتمام برساند و یا به احساسات دلش پشت کرده و درصدد دستگیری پدر «ارغوان» برآید. از همان آغاز فیلم می توان به ماجراجویی های فیلم پی برد. جایی که هوشنگ (مامور ) به شتاب از دل جنگلها با ماشینش عبور کرده و تلاش می کند خودش را هر چه سریع تر به ماموریتش برساند.
اما مهمترین چالش و بحث فیلم «به رنگ ارغوان» را باید شکاف و اختلاف بین نسل ها دانست، نسل جدید و برخورد و درک متقابل دو نسل، نسلی که نمونه آن کسانی مانند هوشنگ و پدر ارغوان هستند و نسل دیگر، نسل جوانی که «ارغوان» و دوستانش جزئی از آن هستند. نسلی که شخصیت هایی کاملا بیرونی دارند به نحوی که به راحتی دوست دارند با همدیگر شوخی کرده و سر به سر همدیگر بگذارند، در مقابل کشیدن جاده از جنگل لباس رزم پوشیده و با فریاد مانع از قطع درختان شوند رویایی باشند و هر چیز را با نگاه احساسی خویش بنگرند لجباز و یک دنده باشند و خود را تافته جدا بافته و اندیشمند بدانند و در مقابل نسل گذشته کسانی مانند هوشنگ و پدر ارغوان آدم هایی آرمان خواه که به دنبال هدف، ایده آل و آن چیزی که به خاطرش حتی جان هم می دهند، اما همین دو نسل در تقابل با یکدیگر به لحاظ یک سری ارتباطات اجتماعی دچار مشکل می شوند.
«به رنگ ارغوان» را باید فیلم عاشقانه دانست، عشقی که در بستری پر از حادثه شک، تردید، اتهام، کینه، غم، تنهایی سیر می کند، داستان عشق یک مامور که در گیرو دار ماموریت و انجام وظیفه و یا دل سپردن به معشوق سیر می کند. داستان رویارویی دو نسل متفاوت است، آدم هایی که یکی ادعا می کند با تمام سختی و مصیبت ها بزرگ پخته شده و با تفکر زندگی می کند و نسل دیگر نسل سوخته ای به «ارغوان» است که ادعا می کند همه چیز دان و عقل کل است . اما احساس را بر منطق ترجیح می دهد. به همین دلیل این نسل پرجوش پر احساس پر ریسک پذیر ترجیح می دهد در زندگی به جای نشستن و انتظار کشیدن دل به دریا بزند. درست مثل همان صحنه هایی که این نسل غیرتی شده با احساس در برابر قطع درختان و کشیدن جاده از وسط جنگل موضع می گیرد چرا که دوست ندارد . در مقابل خواسته هایش جواب نه بشنود، حرف فیلم «به رنگ ارغوان» داستان آدمهایی از تبار جنگ و انقلاب مانند«رضا بابک» در نقش های رئیس و «فرهاد قائمیان» در نقش پدر «ارغوان» هستند که در تقابل با مامور با بازی «حمید فرخ نژاد» و «ارغوان» با بازی «خزر معصومی» است.
به رنگ ارغوان فیلمی است که با وجود پنج سال از زمان ساخت آن هنوز هم تازگی خودش را حفظ کرده و به نظر حرف هایی که در این فیلم گفته می شود، دغدغه های ابراهیم حاتمی کیاست، شکاف نسل ها شاید نتواند منظور و مقصود ما را در این نوشته برساند اما به نظر همین شکاف نسل ها جزیی از زندگی و دغدغه های دیرینه حاتمی کیاست.
این که نسل اول نمی تواند با نسل سوم ارتباط درستی برقرار کند و نتوانسته این نسل را درک کند و نیازها و دنیای که داشته اند را بفهمد دغدغه آن در فیلم قبلی حاتمی یک «به نام پدر» نیز اتفاق افتاد جایی که دختر تمام پرسش های خود را با پدرش در میان می گذارد و پدر را به فکر وا می دارد که آیا مسیر را درست رفته و یا نه مسیر و هدف را به اشتباه رفته است.
حاتمی کیا بعد از فیلم به رنگ ارغوان، به نام پدر و دعوت را ساخته این سه فیلم نشان دهنده همین شکافی است که بین فرزندان و پدران افتاده، تقابل نسلی که دیروز را ساختند با نسلی که سازنده فرداها هستند نسلی که تلاش می کند در حین حال متفاوت بوده و طبق داشته ها و باورهایش آینده اش را بسازد.
در فیلم به رنگ ارغوان، دختر (ارغوان) به دلیل سال ها حسرت ، فاصله و انتظاری که برای دیدن پدرش سپری کرده به مرور وقتی که می فهمد مامور امنیتی به دنبال پدرش آمده، تن به عشق می دهد، منتها عشق او فقط از طریق نگاه ها او به مخاطب منتقل می شود. در صورتی که عشق مامور امنیتی بیشتر بیرونی است، جایی که مامور به دلیل حس عاطفیش نسبت به دختر حاظر می شود با زن و مامور منافق بجنگد و گلوله ای بخورد. که این می تواند گواه بر تاوان عشقی باشد که او ناخواسته به ان گرفتار شده و شاید هزاران سال به وصال ختم نشود. اما شهاب 8 (مامور) خشنود از نجات معشوق با تمام توان دردها و زخم ها این عشق را تحمل می کند .
داستان به رنگ ارغوان با تمام جزئیات و ریزه کاری های خاص فیلم های حاتمی کیا پراز افت و خیز و در هزار توی حس های انسانی پیش می رود و عشق امید، دیدار و دل باختن و پناه و انتظار را در دل خود دارد و این انتظارها تا جایی پیش می رود که از نیمه دوم فیلم نگاه این دو نسل به همدیگر گره خورده از همدیگر زندگی را طلب می کنند تا جایی که دختر با تسبی به بلندای آسمان در پستوی خانه خزیده و خدا را برای رهایی از شرایط سختش فریاد می زند ودر مقابل مامور یا همان هوشنگ ستاری سجاده نمازش را پهن کرده و در تاریکی اتاق تنهایش گریه کنان ونالان از خداوند طلب آموزش ،نیاز، راه چاره، مغفرت و گشایش مشکلاتش را طلب می کند.
در پایان باید گفت بازیگران فیلم «به رنگ ارغوان» به خصوص حمید فرخ نژاد در نقش مامور به بهترین وجهی ظاهر شدند. فرخ نژاد توانسته غم، عشق، دلباختن،حسرت ،انتظار و... به خوبی در بازی خود نشان دهد. بحث مفصل درمورد این فیلم بماند به اکران عمومی این فیلم.
***علی یعقوبی

حاتمی‌کیا: نگران واکنش مردم هستیم
سه شنبه ۱۳ بهمن ۱۳۸۸ ساعت ۱۹:۴۱



«ابراهيم حاتمي‌كيا» شب گذشته در جملاتي، نگراني خود را از واكنش تماشاگران فيلم «به رنگ ارغوان» در روزهاي جشنواره بيان كرد. مسئله‌اي كه شايد نشانه باقي بودن نوعي ترديد در نمايش عمومي آن ارزيابي شود.

به گزارش خبرنگار سينمايي فارس، ديشب و در مراسم پاياني جشنواره بيست و هشتم فيلم فجر، وقتي نوبت به اهداي جايزه به «ابراهيم حاتمي‌كيا» رسيد، او احساس رضايت خود را از بازخورد فيلم «به رنگ ارغوان» در بين مردم ابراز كرد.

وي كه ديشب سيمرغ بلورين بهترين فيلمنامه را براي فيلم «به رنگ ارغوان» دريافت كرد، در حالي‌كه سيمرغ خود را بالا گرفته بود، گفت: «وزن اين سيمرغ، پنج سال است و پنج سال طول كشيد تا فيلم اكران شود. فيلم كه در سينماها به نمايش درآمد، آن را روي پرده نديده بودم و اين فرصت را عزيزمان آقاي شمقدري ايجاد كرد كه از ايشان تشكر مي‌كنم.»

حاتمي‌كيا سپس به بازخورد فيلم در بين مخاطبان جشنواره‌اي آن اشاره كرد و گفت: «من و شمقدري با هم با نگراني به سينماها مي‌رفتيم تا ببينيم واكنش مردم چگونه است و به عنوان فيلمساز احساس مشتركي داشتيم. ما جلسات متعددي با ايشان داشتيم و كمك ايشان بود كه موجب شد تا فيلم را اكران كنيم.»

اين ماجرا را مي‌توان در كنار تعويق ده روزه نمايش عمومي فيلم كه با اعلام به‌يكباره «عليرضا سجادپور» مدير اداره كل نظارت و ارزشيابي عنوان شد، قرار داد تا بتوان ردپايي از ترديد را از نمايش عمومي فيلم «به رنگ ارغوان» ملاحظه كرد.

پيش‌تر شوراي صنفي نمايش در پي صدور پروانه نمايش «به رنگ ارغوان» در مصوبات 14دي خود، از ثبت قرار داد اين فيلم سينمايي براي نمايش در گروه سينمايي آفريقا خبر داده بود.

20 دي، سيدجمال ساداتيان تهيه‌كننده «به رنگ ارغوان» به فارس گفته بود كه اين فيلم از 17 بهمن در گروه سينمايي آفريقا و هم‌زمان در سراسر ايران اكران عمومي مي‌شود.

اين در حالي بود كه «عليرضا سجادپور» در گفت‌وگو با خبرنگاران در برج ميلاد، موكول شدن آغاز اكران اين فيلم را به بعد از ايام عزاداري پايان صفر و از 27 بهمن ماه اعلام كرد.

نكته ديگر در اين راستا، اقدام تهيه‌كننده فيلم در طول روزهاي جشنواره بود و در شرايطي كه بيشتر تهيه‌كنندگان بخش خصوصي قبل از شروع جشنواره، معتقد بودند براي دستيابي فيلم‌شان به بيشترين تماشاگر در اكران عمومي، بهتر است تعداد سانس‌هاي نمايش را كم‌تر كنند [و دست آخر نيز تصميم بر اين شد كه با گذر تعداد دفعات نمايش فيلم‌ها از يك حد مشخص، به حساب آنها درصدي از مبلغ فروش فيلم در جشنواره‌ هم واريز شود]، «سيدجمال ساداتيان» تهيه‌كننده اين فيلم نسبت به برنامه‌ريزي جشنواره و قرار گرفتن «به رنگ ارغوان» در روزهاي نخست جشنواره انتقاد كرد و انتقادات او موجب شد تا در سينماهاي مختلف،‌ سانس فوق‌العاده نمايش «به رنگ ارغوان» (در روزهاي پاياني جشنواره) شكل گيرد كه با اين وصف، مي‌توان احتمال داد كه تهيه‌كننده «به رنگ ارغوان» نيز با نگراني از چگونگي رابطه مخاطب با فيلم «حاتمي‌كيا» درصدد افزايش تعداد دفعات نمايش فيلم در جشنواره و قرار گرفتن آن در معرض نگاه مخاطبان مختلف بوده است.

به گزارش فارس، «به رنگ ارغوان» كه در بخش بين‌المللي جايزه فيلمنامه را به دست آورد و نامزد 6 جايزه در بخش اصلي جشنواره است، در حالي قرار است از 27 بهمن و در فصل به اصطلاح مرده اكران، روي پرده برود كه نگراني سازندگانش هنوز پابرجاست، چرا كه كماكان مشخص نيست كه «احساس مشترك» حاتمي‌كيا و شمقدري در نمايش فيلم و سياست تازه‌اي كه معاون امور سينمايي در صدد است با اين فيلم تابوشكن به راه بياندازد، تا چه حد قابل اجرا خواهد بود و به چه ميزان به واقعيت‌هاي موجود در جامعه نزديك و با باورهاي عمومي هماهنگ است.

راز سکوت حاتمی کیا چیست ؟
ابراهیم حاتمی کیا از معدود کار گردانان مطرح سینماست که علی رغم ساخت فیلمهای سیاسی و اجتماعی بحث برانگیز ،نسبت به مسائل اخیر جامعه ایران سکوت قابل تاملی کرده است .
محمد تاجیک در شفاف نوشت:

امروز دوم مهر روز تولد ابراهیم حاتمی کیا کار گردان مطرح سینمای ایران است.کار گردانی که از محبوبیت بسیاری میان مردم برخوردارست به طوری که سال گذشته در یک نظر سنجی به عنوان محبوب ترین فیلمساز از سوی جوانان انتخاب شد.

از سوی دیگر ابراهیم حاتمی کیا از معدود کار گردانان مطرح سینماست که علی رغم ساخت فیلمهای سیاسی و اجتماعی بحث برانگیز ،نسبت به مسائل اخیر جامعه ایران سکوت قابل تاملی کرده است .او حتی در هنگام انتخابات برخلاف بسیاری از بازیگران وکار گردانان شاخص سینمای ایران هیچ موضع گیری نکرد .باید عنوان کردبه نظر می رسد که او به همراه بهرام بیضایی تنها سینماگران سر شناس ایرانی هستند که هیچ موضع گیری در انتخابات نداشته اند .

چندی پیش یکی از روزنامه نگاران روزنامه اعتماد ملی در یادداشتی از این که کار گردان محبوب وتاثیر گذاری همانند حاتمی کیا نسبت به مسائل اخیر بی تفاوت است به شدت اعتراض کرده بود از حاتمی کیا خواسته بود که به خاطر حاج کاظم (شخصیت اصلی فیلم مشهور آژانس شیشه ای )واکنشی از خود نشان دهد .

اما چرااین روزها آقای حاتمی کیا ساکت است ؟آیا او عافیت طلب و محافظه کار شده است ؟پاسخ این سوال به شدت منفی است .مگر می شود حاج کاظم محافظه کار وعافیت طلب باشد ؟

نگارنده معتقد است که اتفاقا سکوت حاتمی کیا اصلا غیر منطقی نیست . او اتفاقا زمانی واکنشی نشان خواهد داد که به شدت تاثیر گذار باشد .اینکه در کنار دیگر کار گردانهای مطرح سینما بیانیه یا نامه های اعتراض آمیز بدهدبه نظرم کار چندان تاثیر گذاری برای حاتمی کیا نیست . البته به نظرم اینکه بسیاری از کار گردانهای مطرح سینما نسبت به مسائل اخیر واکنش نشان دهنده اند نشان دهنده مردمی بودن آنهاست از کیارستمی ،مجیدی و میلانی وصدر عاملی تا درویش و سینایی وفرهادی وبنی اعتمادوتبریزی ....واگر این کاررا نمی کردند شاید باید آنهارا دور از مردم می دانست . اما حساب حاتمی کیا جداست .او تک تیرانداز سینمای ماست .حاتمی کیا همیشه کم مصاحبه واظهار نظر می کندمی دانم این کاررا با قصد خاصی انجام می دهدچون می داند اگر اظهار نظر و صحبتهای او در هرزمینه ای زیاد شود تاثیر لازم خودراازدست می دهد .

حاتمی کیا در حال رصد کردن شرایط است .او فقط منتظر است که درست ودقیق به هدف بزند. اگر می خواهد اظهار نظری یا واکنشی داشته باشد این اظهار نظر وواکنش حتما باید به شدت تاثیر گذار و جریان ساز باشد پس او واقعا می ترسدکه با یک اظهار نظر معمولی و فاقد تاثیر گذاری ،همه چیز را خراب کند .



البته حاتمی کیا خود بزرگتر ین منتقد خود است .همین سال گذشته بود که در واکنش به انتخاب آژانس شیشه ای به عنوان بهترین فیلم پس از انقلاب در یک نظر سنجی در یادداشتی نوشته بود : دعا كنيد كه بشه «حاتمي‌كيا»ي دوازده سال پيش را پيدا كنم و بهش تبريك بگم كه احوالش چنين رتبه‌اي بين اهالي سينما و هنر پيدا كرده، .»
«حاتمي‌كيا» در ادامه نوشته بود : «آژانس شيشه‌اي» محصول زمانشه و چشم‌هاي بيدار و هراسان اون دوران.» او همچنین در یادداشت خود به موضوع مهمی اشاره کرده و نوشته بود: «اين روزها چشمم پف كرده، تنم كرخته، يك جورهايي، خودم را گروگان گرفتمو منتظر هستم يكي بياد و شيشه منو بشكنه.»

نکته دیگری که باید به آن اشاره کرد این این است که حاتمي كيا همچنانکه که پیش از این در مصاحبه های خود گفته فیلمسازی است که بحث به روز بودن و به تعبيري به محاكات كشاندن خودش با زمانه، بسيار اهميت داشته است . او زماني در پاسخ به اين پرسش كه چقدر مشكلات سياسي و اجتماعي جامعه، در تغيير رويه‌ي وي در فيلمسازي موثر بوده گفته بودکه چيزي كه به شدت براي او اهميت دارد شناور بودن هنرمند در زمانش است كه اگر نباشد براي هنرمند، فساد به وجود مي‌آورد

.حاتمی کیا هم مثل همه آدمهايي كه در اين جامعه زندگي مي‌كنند شناور هست و دارد حركت مي‌كند .جالب است بدانید که حاتمي كيا همواره در صحبتهای خود خطاب به مخاطبان خود گفته است: شما كساني را كه در شكل‌گيري اين انقلاب تاثير داشتند تصور كنيد، اوايل انقلاب و الآن آنها را هم ببينيد. حاتمي كيا همیشه اعتقادداشته احساسي كه او هم اكنون دارد قطعا احساسي كه در زمان ساخت مهاجر يا ديده‌بان داشته نيست و حتي او احساس مي‌كند اگر بخواهد امروز ديده‌بان را بسازد يك نگاه ارتجاعي دارد و حس او اين است كه الان بايد مسائل جامعه را بگويد و مسايل جامعه بخش واقع‌گرايانه آن تاثيرگذارتر است.


همین سال گذشته بود که درزمان اکران فیلم دعوت در پاسخ به سوالی گفته بود : فيلمساز در زمان تعريف مي‌شود و او نيز در فضايي كه ساير اقشار جامعه در آن تنفس مي‌كنند، نفس مي‌كشد. زماني مختصات جامعه حكم مي‌كرد فيلمي مانند «آژانس شيشه‌اي» بسازم اما اكنون بحث‌هاي جديدي مطرح است.

شهید آوینی درباره حاتمی کیا گفته بود خانه حاتمی کیا در دهانه آتش فشان است وحاتمی کیا تن به روزمرگی های خاص این دوران نمی دهد.خود حاتمی کیانیز درباره این اظهارات گفته است که همیشه سعی کرده که همین گونه باشد .به نظر می رسد همه ما علاقه مندان حاتمی کیا همیشه باید این حرف شهید آوینی رااز یاد نبریم .


سالها قبل در زمان حضور فیلم ارتفاع پست در جشنواره خبرنگار كيهان در نشست مطبوعاتی با کنایه از اين كه حاتمي كيا هنوز زنده است، اظهار خوشحالي كرده بود و منوچهر محمدي تهیه کننده فیلم ارتفاع پست که فیلم از کرحه تاراین را هم تهیه کرده بود در در جوابش گفته بود: در زماني كه فيلم كرخه تا راين را مي‌ساختيم، مدير مسوول اين روزنامه مي‌گفت در حاتمي كيا با ساختن اين فيلم فاتحه‌اش خوانده است و من خيلي خوشحال هستم كه بعد از چند سال اين صحبت را از زبان خبرنگار اين روزنامه مي‌شنوم.

نقد فنی بر فیلم "به رنگ ارغوان"


شبکه ایران: "به رنگ ارغوان" به رغم مضمون انسانی، لحظات زیبای سینمایی گاه به گاه و حرکت به سمت یک ژانر کمتر تجربه شده سینمای ایران(تریلر سیاسی)، در نهایت موفق نمی‌شود به یک اثر منسجم و موثر تبدیل شود و در نیمه راه رسیدن به بیان احساسی و ساختاری فیلمی چون "آژانس شسشه‌ای"(کماکان بهترین فیلم حاتمی‌کیا و یکی از شاخص‌های سینمای دو دهه اخیر ما) متوقف می‌ماند.

این امر بیش از هر چیز برمی‌گردد به تناقضات بی‌پایان حاتمی‌کیا در برخورد با شخصیت‌هایش. این تناقضات در شکل کنترل شده‌اش، شخصیت محبوب "حاج کاظم" آژانس شیشه‌ای را متبلور کرد و "ستاری" به رنگ ارغوان به خاطر لجام‌گسیختگی این تناقضات و بلاتکلیفی و محافظه‌کاری سازنده‌اش، عقیم می‌ماند.

هنکل فون دورنسمارک در سال 2006 فیلی ساخت به نام "زندگی دیگران" که موفق شد اسکار بهترین فیلم خارجی را نیز از آن خود کند که بی‌شباهت به فیلم حاتمی‌کیا نیست. اینجا قصد ارزش‌گذاری مطرح نیست،نوع رویکرد به یک مضمون واحد مورد نظر است که فیلم هنکل را به اثری دیدنی تبدیل می‌کند و فیلم حاتمی‌کیا را به اثری مغشوش و سردرگم.

اگر در "زندگی دیگران" رابطه سه‌گانه مامور اطلاعاتی، دستگاه اطلاعاتی(آلمان شرقی) و سوژه تحت نظر کاملا دیالکتیکی و پویا است، در "به رنگ ارغوان" هراس فیلمساز از نزدیک‌تر شدن به شخصیت ستاری، متعاقب آن بلاتکلیفی در برخورد با دستگاه امنیتی به در سطح ماندن هر چه بیشتر فیلم و عدم کشمکش بسنده و درام الکن منجر شده که گاه به گاه تماشاگر را جذب می‌کند و در نقطه ورود به مصیبت، رهایش می‌کند.

هیچ اطلاعاتی از پیش زمینه ستاری، علایق و نگاهش به پیرامون و مختصات دستگاهی که برایش کار می‌کند دیده نمی‌شود. به همین دلیل عشق درون فیلم الکن می‌ماند و صحنه‌های تبعی آن هم به انجام نمی‌رسد. معدود لحظات خوب فیلم‌ (به طور مثال صحنه مابعد زد و خورد پایانی و محافظت ستاری از ارغوان) به رغم پتانسیل بالا برای تبدیل شدن به یک سکانس فوق‌العاده، به نتیجه نمی‌رسد و اسلوموشن‌های بجا و بی‌جای آن تماشاگر را در یاس و رجا باقی می‌گذارد.

در عین حال روایت‌های فرعی فیلم نیز بیجا و تحمیلی هستند. صحنه‌های مربوط به دانشگاه و اکیپ‌های دانشجویی، مانند نمونه‌های مشابه‌اش در آثار ایرانی، به شدت آزار دهنده هستند. هر چند رویکرد حاتمی‌کیا نسبت به دانشجویان در قیاس با نگاه سخیف کیمیایی در "اعتراض" یا درویش در "متولد ماه مهر"، قابل تحمل‌تر است، با این حال همچنان علاقه‌ فیلمسازان به دسته‌بندی دانشجویان (آن هم از نوع رایجش) در این فیلم هم قابل مشاهده است. هیچ گاه سینماگران ما نتوانستند به دانشجو به عنوان یک کلیت یکپارچه و ارگانیک، فارق از تفاوت‌هایش نگاه کنند و همواره با برداشت‌های سطحی و القائی از بیرون مواجهیم.

"به رنگ ارغوان"‌می‌توانست با تمرکز روی تضاد درونی بروکراسی و وظیفه عمومی با عشق فردی( مانند پرسیوال)، با تلطیف نگاه سطحی رایج نسبت به نیروهای امنیتی(که البته در همین حداقل خود هم یکه و بدعت‌گذار است)، با نزدیک‌ و عمیق‌تر شدن در احوالات شخصیت اول فیلم، به اثری در خور تبدیل شود، که نشد. ولی می‌تواند امیدبخش خروج حاتمی‌کیا از برزخ کنونی "دعوت" و "به نام پدر" باشد.

به بهانه حضور به رنگ ارغوان در جشنواره؛
از آژانس شیشه ای تا به رنگ ارغوان
تحلیل گران مسائل سینمای ایران پیش بینی می کنند که این فیلم همانند فیلم آژانس شیشه ای بحث برانگیز و جنجالی باشد .
شفاف ـ محمد تاجیک : فیلم به رنگ ارغوان ساخته بحث برانگیز ابراهیم حاتمی کیا امسال پس از پنج سال توقیف در جشنواره فیلم فجر امسال به نمایش در می آید .


بنا به این گزارش ، تحلیل گران مسائل سینمای ایران پیش بینی می کنند که این فیلم همانند فیلم آژانس شیشه ای که در زمان خودش، بحثها و واکنشهای فراوانی را برانگیخت همانگونه بحث برانگیز و جنجالی باشد .

تعدادی از منتقدان مشهور سینمای ایران که توانسته اند این ساخته حاتمی کیارا مشاهده کنند حتی اعتقاد دارند که به رنگ ارغوان درسطحی بالاتر از آژانس شیشه ای قرار دارد وهمین موضوع نشان می دهد به رنگ ار غوان به تنهایی می تواند رونق عجیب و غریب وبی نظیری را نصیب جشنواره امسال فجر کند . البته وجود فیلمهایی از داریوش مهرجویی ؛عزیزالله حمید نژاد ،تهمینه میلانی ،محسن امیر یوسفی و.... قطعا به جذابیتهای این دوره از جشنواره خواهد افزود .

/عذاب تنهایی پس از به رنگ ارغوان /

اما این روز ها باید روزهای خوبی برای آقای حاتمی کیا باشد فیلمسازی که رنجهای فراوانی برای به نمایش در آمدن به رنگ ارغوان کشید .او بارها در صحبتهای خود گفته است که به نوعی فیلم بعدی به رنگ ارغوان یعنی به نام پدر را برای فرار از برزخ توقیف به رنگ ارغوان ساخته است ..او زمانی در یادداشتی که درماهنامه فیلم (شماره 342)درباره فیلم به نام پدر داده بود می نویسد :زمان تولید به نام پدر درست دراوج بحرانهای روحی مشکلات به رنگ ارغوان بود و اگر دلمشغولیهای این فیلم نبود دچار عذاب تنهایی می شدم .

/آژانس شیشه ای/

اما شاید بد نباشد به بهانه پرداختن به فیلم به رنگ ارغوان به سراغ آژانس شیشه ای ساخته ده سال پیش حاتمی کیا برویم،چون آژانس شیشه ای و به رنگ ارغوان از نظر واکنش برانگیز بودن در وضعیت مشابهی به سر می برند .ولی آژانس شیشه ای چگونه ساخته شد : روزي «حبيب احمد‌زاده» كه در آن زمان در سپاه مشغول بود و وارد سينما نشده بود، به حوزه هنري آمد و ماجرايي شبيه به ماجراي «آژانس شيشه‌اي» كه در بوشهر اتفاق افتاده بود، براي حاتمی کیا تعريف كرد و اينقدر اين داستان حاتمی کیا را جذب خودش می کند كه تصميم می گیرد فيلمي بر اساس آن بسازد.

/اسلحه چوبی/

حاتمي‌كيا درباره این فیلم گفته: جالب است بدانيم كه براي ساخت اين فيلم، ما حتي اسلحه نيز در اختيار نداشتيم و يك روز يك نفر از لشكر حضرت رسول(ص) غيرت كرد و تعدادي اسلحه در اختيار ما قرار داد و بيشتر اسلحه‌ها كه در فيلم مي‌بينيم، چوبي است و حتي هر روز نيروي انتظامي سر صحنه مي‌ريخت تا اسلحه‌هاي ما را جمع كند.

از نظر حاتمی کیا : «آژانس شيشه‌اي» بهترين فرصتی بوده تا او مانيفست خودش را تعريف كند و بايد گفت «آژانس شيشه‌اي» آشكارا يك مانيفست است و آدم‌ها در آن دارند مانيفست خودشان را ارائه مي‌‌دهند.

حاتمی کیا آن طور که سال گذشته دریک نشست عمومی مطرح کرده وقتي فيلمنامه آژانس شیشه ای را می نویسد اصلاً اميدي به ساخته شدنش نداشته است . او دراین باره گفته : امیدی به ساخته شدن این فیلم نداشتم چرا كه در زمان معاونت سينمايي وقت تنها سالي بود كه فيلم من درجه نازل گرفته بود و در واقع، درآن زمان رسماً از فيلمسازي دست كشیديم و به پشت دخل بقالي پدرم ايستادم و در بالكن مغازه شروع كردم به نوشتن فيلمنامه «آژانس شيشه‌اي»، با اين ذهن ملتهب كه هيچ اميدي به ساخته شدن آن نداشتم اما مي‌خواستم حرف‌هايم رابزنم .

/مهاجرانی به من گفت : فیلمنامه آژانس را به کسی نشان نده /

حاتمي‌كيا خاطره جالبی از فیلمنامه آژانس شیشه نیز تعریف کرده .اوگفته : وقتي فيلمنامه را نوشتم، نسخه‌اي از آن را پيش آقاي مهاجراني بردم و ايشان پس از خواندن فيلمنامه به من تلفن كرد و پرسيد چند نسخه از اين فيلمنامه دارم؟ همه را جمع كنم و ديگر به كسي نشان ندهم و ببنيد چقدر عجيب است كه من در دولت آقاي مهاجراني همين فيلم را ساختم و حتي از دست ايشان جايزه گرفتم!!

وي با اشاره به چگونگي صدور پروانه ساخت «آژانس شيشه‌اي»،گفته است : پروانه ساخت فيلم در طوفان تعويض دو دولت صادر شد، به‌طوري كه معاونت سينماي وقت در حال رفتن بود و آقاي كاسه‌ساز جاي ايشان حاضر شدند و اين‌بار دستي بود كه بايد اين فيلم بايد ساخته مي‌شد و حتي در جريان ساخت هم همه مي‌گفتند امكان ندارد فيلم اكران بگيرد اما اكران شد و در كل واكنشي بود نسبت به اتفاقات زمان خودش.


/باز هم کشمکش بین عقل ودل/

ابراهيم حاتمي‌كيا در همان سالهای ساخت فیلم در مصاحبه ای درباره اينكه «به رنگ ارغوان» در كارنامه فيلم‌سازيش چه جايگاهي دارد تصريح کرده بود : "به رنگ ارغوان" را من ساخته‌ام، نمي دانم يافتن چه مولفه‌هايي نشان از حاتمي‌كيايي بودن كارم مي‌شود. اگر دنبال نشانه از جنگ ميگرديم بطور قطع در اين فيلم نااميد خواهيم شد ولي اگر به دنبال دلمشغولي مضموني كارهايم باشيد، اين فيلم مكاشفه آدمي است كه در جنگ دروني خويش ميان عقل و دل مانده است. با اين مولفه مي‌توان گفت فيلم در راستاي كارهاي ديگرم هست. شايد مولفه ديگر كارهايم به روز بودن آن باشد و براي من بحث به روز بودن و به تعبيري به محاكات كشاندن خودم با زمانه، بسيار اهميت دارد و از اين باب، فيلم، فيلمی امروزی است.

وي در ادامه تصريح می کند :مولفه ديگر، صحبت از نسل جديد و برخورد و درك متقابل دو نسل است كه قطعا در اين فيلم اشاراتي از آن ديده ميشود.

حاتمي كيا دراین گفت وگو از اشاره كردن به خلاصه داستان امتناع كرده و می گوید: نمي‌دانم چه بگويم، كافيست بگوييم اين فيلم درباره ماموريست كه ... و ناگهان بار ذهني تماشاگر به سمت موضوعات سياسي برود!. من مدعي نيستم كه نمي‌شود از اين فيلم اشارات سياسي را درك كرد بلكه اين بستگي به تعريف ما از سياست است. اصلا مگر آدم غير سياسي وجود دارد، ولي نگاه سياسي در اين فيلم در حداقل‌ترين وضعيت است و به هيچ‌وجه دوست ندارم فيلم را يك فيلم سياسي بدانند.

/نگاه تغزلی به موقعیت آدمهای آرمانخواه/

وي افزوده بود :«به رنگ ارغوان» نگاهي تغزلي به موقعيت آدمهاي آرمانخواه دارد. آرمانهايي كه در مقابل شرايط روز قرار مي‌گيرند، اجازه بدهيم فيلم به نمايش عموم درآيد و خلاصه‌ي داستان را ازتماشاگران بپرسيم.

/در آرزوی خلاصی به رنگ ارغوان /

حاتمي‌كيا 28 بهمن 84 در گفت وگويي با روزنامه شزق عنوان می کند كه دوست دارد هر چه زودتر اين فيلم از حصار خود خارج شده و اين خلاصى برايش اهميت بسيارى دارد.

او دراین مصاحبه گفته بود كه رنگ ارغوان محصول چندين سال محاكات درونى خودش با نظام‌هاى ارزشى _ به نظر تثبيت شده -است.

سينماى «به رنگ ارغوان» از نظر حاتمي‌كيا آن طور که دراین گفت وگو گفته سينماى تصوير و شهود بوده است.

به رنگ ابراهيم حاتمي‌كيا

11/11/1388



اسد وفا‌پيشه: انگار همين ديروز بود كه ابراهيم حاتمي‌كيا در افتتاحيه جشنواره بيست و هفتم فيلم فجر در برج ميلاد ايستاده بود و با گلويي بغض گرفته فيلم‌هايش را مانند فرزندانش خواند و گفت اين يكي را حتي بيش از ديگر فيلم هايم دوست دارم. آن يكي، فيلمي نبود جز «به رنگ ارغوان‌». حاتمي‌كيا از رئيس جمهور دولت نهم تقاضا كرد همانطور كه شخصا مشكل فيلم ديگري را حل كرده است فيلم وي را نيز از محاق توقيف رها كند. پنج سال پيش، فيلم «به رنگ ارغوان» از جدول برنامه‌هاي جشنواره فيلم فجر سال ?? حذف شد‌ كه گفته مي‌شد اين كار به درخواست وزارت اطلاعات بوده است. همزمان با انتشار شايعه‌هايي مبني بر توقيف اين فيلم، ابراهيم حاتمي‌كيا، كارگردان فيلم به محمد يونسي، وزير اطلاعات وقت، نامه‌اي نوشت و شهادت داد كه به اختيار خودش فيلم را از جشنواره فيلم فجر خارج كرده است. آن روزها گذشت تا در كشاكش دوران تبليغات انتخابات رياست جمهوري اخير باز هم سخن از رفع توقيف اين فيلم توسط مشاور هنري وقت رئيس‌جمهور و معاونت سينمايي فعلي وزارت فرهنگ و ارشاد، جواد شمقدري به ميان آمد. سال گذشته شمقدري در آستانه انتخابات رياست جمهوري از قول احمدي‌نژاد گفت كه منعي براي اكران اين فيلم وجود ندارد و از دستور رئيس‌جمهور براي اخذ نظر موافق مسئولان وزارت اطلاعات خبر داد. با اينكه به نظر مي‌رسيد اين رفع توقيف‌ها وعده‌اي بيش نباشد، گره كور باز شد و نه‌تنها «به رنگ ارغوان» حاتمي‌كيا از توقيف رها شد كه خيل بسياري از فيلم‌ها نيز به سرگروهي فيلم حاتمي‌كيا از صف طويل خاكستري فيلم‌هاي توقيفي به رسته‌اي ديگر پيوستند. فرزند معنوي حاتمي‌كيا رفع توقيف مي‌شود و اين كارگردان مي‌نويسد: « حس مي‌كردم اين موجود نامرئي، مثل بارداري ناخواسته در حال عرض‌اندام است. حس آدم خيانتكاري را داشتم كه نبايد دل در گرو شخص ديگري داشته باشم؛ ولي او بي‌رحمانه حجم ذهن و روحم را اشغال كرد و من ناگهان فهميدم در شهر تورنتو كانادا، آن هم در دل پروژه «نت فالش» در حال نگارش به رنگ ارغوان هستم. من با اين حال چه كنم؟ مي‌دانم كه دوستان حرفه‌اي به ريش بنده مي‌خندند و اين ادا و اطوار را بازي مي‌دانند. نمي‌دانم، شايد آنها به همين وضع من دچار مي‌شوند، ولي غم نان، چنان تحت فشارشان قرار مي‌دهد كه به روي مباركشان نمي‌آورند و سينماي ما پر است از فكرهاي دو ماهه و سه ماهه كه به دليل روح حرفه‌اي ناخواسته وارد دنياي واقعي شده‌اند. اين نجوا را بلند گفتم كه دوستان منتقد مدادها را تيز كنند تا مشروعيت به رنگ ارغوان را زير نوك تيز مدادهايشان كالبدشكافي كنند. بسم‌الله.» اين آخرين پاراگراف يادداشت حاتمي‌كيا با عنوان (حكايت «حال» و «نت فالش» و «به رنگ ارغوان») است. در روز اول جشنواره بيست و هشتم بعد از پنج سال، فيلم محبوب حاتمي‌كيا نمايش داده مي‌شود و دلربايي مي‌كند و حالا تنها منتقدان با قلم نوك تيز به سراغ اين فيلم مي‌روند كه سياستمداران هم از دلربايي اين فيلم مي‌گويند. با رفع توقيف «‌به رنگ ارغوان‌» و نمايش آن در اين دوره جشنواره به قول جواد شمقدري ژانر فيلم‌هاي سياسي در سينماي ايران آغاز شد. اين تكمله كافي بود تا سياستمداران نيز به اظهارنظر بپردازند. تا امروز مهم‌ترين سياستمداري كه درباره اين فيلم اظهارنظر كرده رئيس‌جمهور است. محمود احمدي‌نژاد اثر توقيفي ابراهيم حاتمي‌كيا «به رنگ ارغوان» را فيلمي قوي و خوب از نوع انتقادي دانست كه به دليل «سليقه‌اي عمل كردن» توقيف شده كه البته بايد برخي از قسمت‌هاي فيلم نيز اصلاح شود: «كار آقاي حاتمي‌كيا واقعا قوي بود، اگرچه برخي از قسمت‌هاي فيلم بايد اصلاح شود ولي به طور كلي فيلم «به رنگ ارغوان» فيلمي قوي و خوب از نوع انتقادي بود. ساخت اينگونه فيلم‌ها مشكلي ندارد. مثلا اگر در فيلمي از بنده انتقادي صورت گيرد ما نبايد آن را توقيف كنيم بلكه بايد به جامعه اجازه رشد بدهيم. اگر خواستار انجام كار فرهنگي قوي در دنيا هستيم بايد در طول سال حدود 500 فيلم بسازيم. اما در حال حاضر سالانه 50 فيلم در كشور توليد مي‌شود كه نيمي از آنها حرفي براي گفتن ندارند و از آن نيم باقيمانده درصد قابل توجهي خنثي هستند و در آخر 10 فيلم باقي مي‌ماند كه نيمي از آنها هم حق اكران پيدا نمي‌كنند و اين مطلوب نيست.» با اينكه احمدي‌نژاد صحبت درباره جشنواره را به زماني ديگر موكول كرد اظهارنظر او درباره فيلم «به رنگ ارغوان» واكنش رسانه‌هاي نزديك به دولت را به همراه داشت.


روزنامه كيهان درباره واكنش رئيس‌جمهور مي‌نويسد: «اول، فيلم مورد تمجيد رئيس‌جمهور بناي نقد منصفانه را ندارد و غرض ورزي تا به آنجا در آن به چشم مي‌خورد كه حتي دولت اصلاحات نيز از اكران آن ممانعت به عمل آورد؛ بنابراين جاي تعجب است كه چگونه رئيس‌جمهور، فيلمي را كه تصويري سياه از سربازان گمنام و بي‌ادعاي امام زمان(عج) را ارائه مي‌دهد و همه ارزش‌هاي نهفته در سيستم اطلاعاتي ما را مخدوش مي‌كند، «فيلم قوي و خوب از نوع انتقادي» دانسته‌اند! ثانيا، لازم است مرز ميان انتقاد و تخريب و مرز ميان انصاف و غرض‌ورزي نيز درك شود تا چنين اظهارنظرهايي كه با سياست‌هاي كلي نظام جمهوري اسلامي مغاير است، صورت نگيرد. ثالثا، آقاي احمدي‌نژاد در بخش ديگري از اين مصاحبه مي‌گويد كه «كارگردانان و نويسندگان به سمت منفي بافي نروند و به طور كلي براي انقلاب و مردم فيلم بسازند.» چگونه بايد اين اظهارات منطقي و دلسوزانه را با اظهارات قبلي آقاي رئيس‌جمهور در اين مصاحبه جمع كرد و آيا اين تناقض نيست كه فيلمي معارض با نظام جمهوري اسلامي را «قوي و خوب از نوع انتقادي» بدانيم و حمايت كنيم، اما در عين حال «منفي‌بافي» را هم ناپسند بشماريم؟! رابعا، همين تناقض در مواضع انقلابي رياست محترم جمهور پيرامون انرژي هسته‌اي و سياست خارجي با مواضع فرهنگي ايشان بارز است و چه بسا- و احتمالا- اين نگاه فرهنگي ايشان كه جنسي متفاوت با رويكردهاي انقلابي رئيس‌جمهور دارد را بايد در نگرش نامطلوبي جست‌وجو كرد كه آقاي مشايي «رئيس كميسيون فرهنگي دولت» خواهان ترويج آن است. اميدواريم آقاي احمدي‌نژاد متوجه چنين تناقض و تعارضي بشوند و ارزش‌هاي انقلابي‌اي كه در عملكرد سياست خارجي ايشان نمود داشته و دارد را به حيطه‌هاي فرهنگي و سياست داخلي نيز گسترش دهند و اجازه ندهند چنين تناقضاتي ناگهان راه به مسير يك «التقاط فرهنگي» ببرد.» با اينكه حمايت احمدي‌نژاد از سياست‌هاي معاونت سينمايي وزارت ارشاد در اظهار نظر درباره اين فيلم كاملا مشهود است. منتقدان و رسانه‌هاي نزديك به دولت نسبت به فيلم حاتمي‌كيا موضع منفي اتخاد كردند.

درباره به رنگ ارغوان،فرصتی که از دست می رود

حاتمي‌كيا همان حاتمي‌كياي هميشگي است، حتي اگر درباره آدم هاي حاشيه جنگ حرف نزند و حتي اگر درباره موضوعي مثل سقط جنين فيلم بسازد. او در آثار خود يك ويژگي مشترك را همواره مدنظر قرار داده است كه مي‌توان «نگاه انساني به روابط انساني» تلقي‌اش كرد. او در «به‌رنگ ارغوان» - كه آخرين ساخته‌اش نيست اما آخرين اثر به نمايش درآمده‌اش هست- باز هم در بستر يك داستان اجتماعي به روابط انساني ميان آدم‌ها و گروه‌هاي مختلف نقب مي‌زند و مي‌كوشد حرف‌هاي خودش را تكرار كند.
حاتمي كيا پس از دوره اول فيلمسازي‌اش كه مستقيماً به فضاي جبهه و جنگ مي‌پرداخت، شخصيت‌هايش را به شهرها و خيابان ها آورد و دوره دوم فيلمسازي‌اش را شكل داد. او در سالهايي كه «از كرخه تا راين»، «بوي پيراهن يوسف»، «برج‌مينو»، «آژانس شيشه‌اي»، «موج مرده»، «ارتفاع پست» و «به نام پدر» را روانه پرده كرده بود، همچنان در وادي آدم‌هاي مظلوم جنگ و آسيب ديدگان اين دوران به سرمي‌برد و سعي داشت تا با مقايسه شرايط امروز و ديروز موقعيت سخت اين آدم‌ها را به تصوير بكشد تا مظلوميت بچه‌هاي خاكريز نمود عيني‌تري به خود بگيرد. اوج اين نوع نگاه را مي‌توان در اثري مثل «آژانس شيشه‌اي» مشاهده كرد كه احساس همذات پنداري تماشاگر را به نهايت مي‌رساند. اما اين فيلمساز پس از «آژانس شيشه‌اي» چنان كه توقعش از خودش بالاتر رفته باشد، كوشيده در قالب داستان‌هاي مختلف – اما با همان آدم ها و همان روحيات و فضا- حرف تازه‌اي بزند كه با اثر قبلي‌اش متفاوت باشد. اما به نظر مي‌رسد حاتمي‌كيا موفق به اين خواسته نيست، به همين دليل كه حرف‌هايش فقط قالب عوض مي‌كنند اما تكرار مي‌شوند. اتفاقاً حاتمي‌كيا در جايي كه حرف تازه‌اي مي‌زند بيشتر به چشم مي‌آيد همانطور كه در «دعوت» ظاهر مي‌شود و از حق زندگي جنين‌هاي ناخواسته دفاع مي‌كند. هر چند كه ممكن است آن گويايي را در بيان حرف تازه‌اش نداشته باشد كه در ديده‌بان و مهاجر و آژانس شيشه‌اي داشته است. ابراهيم حاتمي‌كيا در «به‌رنگ ارغوان» آدمهاي تازه‌اي معرفي مي‌كند. اما حرفش همان است كه در اكثر آثارش مطرح مي‌كرده، او در اين جا هم از روابط انساني حرف مي‌زند كه وراتر از هر وظيفه و عملكردي است.
يك مأمور اطلاعاتي- امنيتي كه وظيفه دارد از طريق پوشش يك دانشجو به دختر يك فراري نزديك شود تا هنگام بازگشت او و ديدار با دخترش به دامش بيندازد، اما تقدير به گونه‌اي ديگر رقم مي‌خورد، مأمور دل به دختر مي‌بندد و ناچار مي‌شود بين وظيفه و احساس فردي يكي را انتخاب كند. در واقع تناقض وظيفه و احساس تم اصلي فيلمي است كه در ظاهر امنيتي- اطلاعاتي است، اما اين تم مي‌توانسته در هر قالب ديگري بيان شود، اما حاتمي‌كيا در وهله اول انتخاب دقيقي در مورد دو طرف ماجرا يعني دختر و پسر اصلي دارد. مأموري كه قرار است وظيفه‌شناس، سختكوش، باهوش و ورزيده باشد و از همه مهم‌تر مأموريت‌هاي سخت زيادي داشته و از طرف ديگر دختري خوش چهره، فراري از سياست و دروغ، رنج كشيده و دردمند، تنها و بي‌كس كه به دنبال پناهگاهي امن است، در بهترين شكل فضاي متناقض اين دو شخصيت را شكل داده‌اند اما مشكل از همين‌جاست كه تماشاگر به هيچ‌يك از دو شخصيت چندان نزديك نمي‌شود كه درگير اين موقعيت متناقض شود، دليلش هم روشن است. سازنده اثر به روحيات، كنش‌ها و وضعيت خاص هيچ‌يك از دو طرف آنقدر نزديك نمي‌شود كه به باورپذيري و همذات پنداري در داستان كمك كند. حاشيه‌رفتن و پرداختن به شخصيت‌هاي غيرضروري- كه مي‌توانند ظرفيت‌هاي بيشتري داشته باشند مثل بلوط يا محسن- نيز مزيد بر علت مي‌شود و فيلم در سايه رويدادهاي حاشيه‌اي فرصت را از دست مي‌دهد. بد نيست از لحظات به ياد ماندني آثار حاتمي‌كيا ياد كنيم كه در اينجا هم مي‌توان در چند نقطه از فيلم از آنها ياد كرد، لحظاتي همچون ديدار دختر و پدر كه در هاله‌اي از مه ستايش مي‌شود. بازي‌هاي به ياد ماندني حميد فرخ نژاد و البته رضا بابك (در نقش مافوق شهاب) را هم نبايد فراموش كرد.

بهمن ۱۳۸۸


حاتمي کيا "به رنگ ارغوان" را تنها گذاشت
خبرگزاري موج - جلسه نقد و بررسي فيلم سينمايي "به رنگ ارغوان" برگزار نمي‌شود.

به گزارش خبرنگار موج اولين فيلم جشنواره بيست و هشتم فيلم فجر به دليل عدم حضور کارگردان بدون جلسه نقد و بررسي به نمايش درآمد.
جلسه نقد و بررسي فيلم جنجالي به رنگ ارغوان ساخته ابراهيم حاتمي کيا اولين فيلمي که در سينماي رسانه به نمايش ‌درآمد به دليل عدم حضور اين کارگردان برگزار نشد.
اين درحالي است که فيلم به رنگ ارغوان بعد از 5 سال توقيف به نمايش درآمده و مي‌توانست يکي از بهترين جلسات پرسش و پاسخ اين دوره از جشنواره را رقم بزند.
شب گذشته حاتمي کيا در مراسم افتتاحيه بيست و هشتمين جشنواره بين‌المللي فيلم فجر حضور داشت.

درباره «به رنگ ارغوان» ابراهیم حاتمی كیا: دست و پا زدن در كاسه آش دست نخورده
محمدرضا مقدسیان
5 بهمن 1388







1 - ارغوان كامرانی (خزر معصومی) بیزار شده از سیاست، از به حاشیه رفتن. و بیزار است از حرف زدن و حرف زدن و حرف زدن. ارغوان كه از كودكی در كنار مادر بزرگی پا گرفته كه بیزار بوده از پسری كه به ظن او به بیراهه رفته، هیچوقت نتوانسته حضور در كنار پدر و مادر را تجربه كند. پدر و مادر ارغوان جزء مخالفان نظام ایران هستند و مشی مسلحانه را در پیش گرفته‌اند و... ارغوان از زمانی كه به خودش آمده تصور می‌كرده كه پدر و مادرش در سانحه‌ای رانندگی در غرب كشور مرده‌اند. حال آنكه آنها در خارج از كشور به مبارزه می‌پردازند و ... اما حالا و پس از سالها پدر ارغوان، میثم كامرانی ملقب به شفق (فرهاد قائمیان)، تصمیم گرفته به دیدن دخترش بیاید و ... مسئولان دولتی، شهاب 8 (حمید فرخ نژاد) را مامور تعقیب و مراقبت از ارغوان كرده‌اند تا به شفق برسند و ... این در حالی است كه همراهان سابق شفق برای جلوگیری از لو رفتن اطلاعات در اثر دستگیری شفق تصمیم به كشتن او گرفته‌اند و ... حالا این ارغوان است كه باید تمام این اتفاقاتی كه ناخواسته در گیرش شده را به سیاق داستانی خانوادگی بپذیرد و هضم كند و البته بهترین مدل مواجهه با آن را بیابد.



2- داستان «به رنگ ارغوان» داستان سرنوشت فداشدگان و انتقال بی تابی‌ها و بد عقوبتی‌های تاریخی به نسل‌های پس از خودمان، و گلوگیر شدن دست پخت نسل گذشته در حلقوم امروزی‌های از همه جا بی خبر، و سرگیجه و سردرگمی در شرایطی كه باید وارث كرده‌ها و ناكرده‌ها و اشتباهات و تصمیمات گذشته‌گان باشند است. داستان فداشدگانی كه در عین قربانی بودن می‌بایست بار رفتارها و تصمیماتی كه در هیچ یك از آنها نقشی نداشته‌اند را به دوش بكشند، باید تلاش كنند و تمام هم و غمشان را مصروف ماله كشیدن و بهتر پیش بردن شرایط كنند مبادا كوچكترین كم دقتی در تصمیم گیری باعث شود گذشتگان صاحب تصمیم دچار مشكل شوند. تا تنها مسئولیت باشد و عذاب روحی و روانی ناشی از تصمیماتی كه دیگران گرفته‌اند و دیگران درگیرش شده‌اند و حالا امروزی‌ها باید تاوانش را بدهند.



3 – تمام دل نگرانی‌ها و دلهره‌ها و دلمشغولی‌های ارغوان در سكانس ورود پدرش به روستا و اتفاقات اطراف آن به نتیجه می‌رسد و جدای از خوب یا بد بودن نتیجه تصمیم ارغوان، او از شرایط برزخی چندین و چند ساله‌ای كه به او تحمیل شده خلاص می شود و حالا نوبت اوست كه فارغ از هرگونه نگرانی و تشویش، تحلیل و عكس‌العمل خاص خودش را نسبت به شرایط محیط پیرامونش داشته باشد و آنها را بروز دهد و همراه باشد و ...



4 – در نگاه نخست شاید اینگونه به نظر بیاید كه ارغوان متعلق به نسلی است كه آرمان ندارد و مستاصل است و سراغ سردرگمی‌ها و سرگردانی‌هایش را گرفته، ولی با كمی دقت به وضوح می‌بینیم كه ارغوان هم دغدغه دارد. ارغوان دل مشغولی‌های خودش را دارد كه اتفاقا این دل نگرانی‌های ارغوان و هم نسلی‌هایش، به شدت بیشتر و جدی‌تر است از گذشتگان حالا سردرگم و پشیمان و ... ارغوانی‌ها حالا صاحب فكرند و ایده و عقل و تحلیل، ارغوانی‌ها می‌دانند چه می‌خواهند و برای این خواسته‌هاشان یاد گرفته‌اند با زبان آدمیزادگان، با زبان گره خورده به عقل و منطق و تدبیر و پیگیری تكیه كنند و نه زبان گلوله و مبارزه مسلحانه و به بیراهه رفتن، ارغوانی‌ها یاد گرفته‌اند برای جلوگیری از قتل و غارت و سلطه زور از عقل و زبان و درك بشری بالا بهره ببرند. ارغوانی‌ها تصمیم گرفته‌اند تمام خواسته‌هاشان را بشناسند، برایش تلاش كنند و برای رسیدن به نتیجه عجول نباشند و حوصله كنند، بی آنكه دلسرد شوند. با این توضیح است كه در سكانس پایانی فیلم، ارغوان هم به جمع دانشجویان مخالف احداث جاده در دل بكرترین جنگل‌های ایران می‌پیوندد و مخالفتش با قطع درختان را اعلام می‌كند و با این شعار كه قتل درختان چیزی است شبیه قتل انسانها، با هرگونه قتل و خشونت و بی منطقی مخالفت می‌كند. چرا كه نمی‌خواهد نسل پس از خودش، به سرنوشتی شبیه آن چه خودش دچارش بوده دچار شوند.



5 – برخلاف تمام نظرهایی كه حول و حوش «به رنگ ارغوان» حاتمی كیا گذشت و تمام كم لطفی‌هایی كه به این فیلم روا شده بود، باید گفت «به رنگ ارغوان» جزو آن دسته از فیلم‌های حاتمی كیا است كه اتفاقا تاریخ مصرف ندارد و جزو آن فیلم‌هایی است كه اگر دیده نمی‌شد در حق كارگردان و تماشاگرش جفا می‌شد. در حق كارگردان جفا می‌شد چرا كه یكی از فیلم‌های خوب كارنامه كاری‌اش را به بایگانی می‌فرستاد و تماشاگر جفا می‌دید چرا كه برای قضاوت كردن در مورد كارنامه كاری كارگردان مدنظرش به خطا می‌رفت. اما اینكه این فیلم چرا حالا و در جشنواره‌ای كه به شدت تهی است از فیلم‌های خوب و نیاز دارد به نامها و فیلمهای درست و استاندارد و البته، در بهمن ماه 1388 به نمایش درمی آید، به هردلیلی كه باشد و منافع هر شخص یا گروهی از اشخاص را تامین كند یا به خطر بیندازد و یا شمشیری باشد دولبه و ... برای جامعه سینمایی خوش یمن است. یادمان نرفته چه دلایلی باعث توقیف این فیلم شد و یادمان می‌ماند چه دلایلی باعث اكرانش شد و ...



6 – نوشتن در مورد درون مایه‌های مشترك كارهای اخیر حاتمی كیا از «موج مرده» تا «به نام پدر» و حالا «به رنگ ارغوان»، نوشتن در مورد كیفر بی گناهان در مورد ماندن در دوراهی عقل و دل و ماندن در منجلاب حقیقت و واقعیت و تشخیص درست و غلط، و نوشتن درباره درگیر احساس شدن و تغییر مسیر و شكارچی سوژه بودن و سوژه شدن ... می‌ماند برای موعد اكران تا تمركز بیشتری باشد و دقت شایسته تری. «به رنك ارغوان» را باید دید.

کوروش تهامی و نقش متفاوتش در «به رنگ ارغوان»
پنجشنبه, 03 دی 1388
یک اتفاق ارغوانی
کوروش تهامی‌ در اولین تجربه همکاری با حاتمی‌کیا متفاوت‌ترین بازی خود را ارائه داده است کوروش تهامی ‌برای آنهایی که اهل تلویزیون دیدن هستند چهره خیلی آشنایی است. تازه ترین تصویری که از او یادمان مانده تصویر بازی خوبش در سریال «زیر تیغ» محمدرضا هنرمند است. گرچه آنهایی که اهل تئاترند می‌دانند کوروش تهامی ‌بازیگری را از صحنه تئاتر شروع کرده و همزمان در تلویزیون و سینما هم توانایی‌های بازیگری اش را نشان داده. «به رنگ ارغوان» اولین تجربه حضور کوروش تهامی ‌در فیلمی ‌از ابراهیم حاتمی‌کیاست.
حضوری که خیلی‌ها معتقدند با اکران و دیده شدن قیلم، توانایی‌های پنهان کوروش به چشم خواهد آمد و مسیرش در سینما تغییر خواهد کرد؛ اتفاقی که البته می‌توانست شش سال پیش بیفتد.
با او درباره ویژگی کار با حاتمی‌کیا گپ کوتاهی زدیم تا حرف‌های مفصل درباره نقشش بماند برای بعد.
خبر رفع توقیف "به رنگ ارغوان" را اولین بار از چه کسی شنیدید؟
من سرکار آقای یدالله صمدی بودم و بعضی از اعضای گروه تولید این کار، دوستانی بودند که در به رنگ ارغوان هم با هم همکاری داشتیم. اولین بار خبر را از همین دوستان شنیدم.
انتظار چنین خبری را داشتید؟
نه، واقعا مطمئن نبودم که خبر صحت داشت باشد چون پرونده این فیلم این قدر بالا و پایین شده که تا با چشم‌های خودم آن را روی پرده سینما نبینم مطمئن نمی‌شوم. اما به هر حال با شنیدن خبر خیلی خوشحال شدم چون به رنگ ارغوان حاصل زحمات گروهی در شرایظ خاص بود و من هم یکی از آن اعضای گروه هستم که خب برای کار خیلی زحمت کشیدیم. خیلی خوشحالم که می‌توانم کار را روی پرده ببینم - البته اگر دوباره اتفاق خاصی نیفتد – چون هنوز بعد از شش سال هیچ فرصتی پیش نیامده و کار برای عوامل نمایش داده نشده. اما دلم روشن است که کار خوب از آب در آمده.
آنهایی که موفق شدند فیلم را ببینند، معتقدند اگر به رنگ ارغوان در زمان خودش به نمایش درمی‌آمد می‌توانست مسیر کاری آقای حاتمی‌کیا را عوض کند. شما چقدر با این نطر موافقید؟
من همیشه آثار آقای حاتمی‌کیا را پیگیری می‌کردم و ایشان جزو کارگردان‌های محبوبم هستند و دوست دارم این فرصت پیش بیاد که دوباره با ایشان همکاری کنم. من هم معتقدم اگر به رنگ ارغوان در زمان خودش نمایش داده می‌شد اتفاق خیلی خوبی هم برای آقای حاتمی‌کیا و هم برای همه گروه بود. به هر حال هر کارگردان و بازیگری دوست دارد بازخورد کارش را ببیند، چه از جامعه و چه از اهل فن و اگر نظرات مثبت باشد آن راه را ادامه دهد و کامل‌تر کند اما این اتفاق بعد از به رنگ ارغوان نه برای آقای حاتمی‌کیا و نه برای هیچ کدام از ما نیفتاد. در حالی که به رنگ ارغوان کاری بود پر از تجربه‌های نو و می‌توانست نگاه جدید و ویژگی‌های جدیدی در سینما به وجود بیاورد.
برای خود شما چطور؟ به نظر می‌رسد به رنگ ارغوان شکل متفاوتی از شما و توانایی‌هایتان را در سینما نشان می‌دهد.
بله از منطر بازیگری هم که به این فیلم نگاه می‌کنم برای خود من هم اتفاق خوبی در سینما بود و در صورت اکران به موقع و باز خوردش می‌توانست روی روند کاری من هم تاثیر بگذارد. اما این شش سال تاخیر روی کار همه تاثیر معکوس گذاشته است. به هر حال من الان انرژی شش سال پیش را ندارم یا البته الان پخته‌تر شده ام و نگاهم متفاوت شده. اگر بازخوردها را می‌گرفتم می‌توانستم تصمیم‌های متفاوتی بگیرم.
باز هم طبق گفته‌های دوستانی که فیلم را دیده اند، به رنگ ارغوان جزو فیلم‌های سخت و متفاوت آقای حاتمی‌کیاست. شما این ویژگی و فضای متفاوت را حس کردید؟
کاملا. آقای حاتمی‌کیا کارگردانی هستند که به راحتی از هیچ صحنه ای نمی‌گذرند و برای کارشان ارزش زیادی قائل هستند و حتی از جزئیات هم صرف نظر نمی‌کنند. آقای حاتمی‌کیا برای کارشان شیوه خاصی دارند؛ هر سکانسی که می‌خواستیم بگیریم، یک روز قبل از فیلم برداری آن با حبیب رضایی که بازیگردان بود و باقی بازیگران به لوکیشن می‌رفتیم و سکانس را تمرین می‌کردیم. بعد از ذشت یکی، دو ساعت هم آقای حاتمی‌کیا می‌آمدند و میزانسن نهایی را که مد نظرشان بود می‌گفتند و با دوربین هندی کم از زاویه‌های مختلف از تمرین فیلم‌برداری می‌کردند. بعد بر اساس آن فیلمبرداری‌ها سکانس را روی صحنه دکوپاژ می‌کردند.
تمرین‌هایتان بر اساس میزانسن‌های از قبل تعیین شده بود؟
نه اصلا. ابتدا فرضی تمرین می‌کردیم و هر بازیگری بر حسب توانایی خودش نقطه نظراتی را که داشت اجرا می‌کرد و چیزی دیکته نمی‌شد. فقط گاهی حبیب رضایی راهنمایی‌هایی می‌کرد بعد آقای حاتمی‌کیا روتوش نهایی را روی بازی‌ها انجام می‌دادند.
آن سکانس دکوپاژ شده که فیلم برداری می‌شد با تمرین‌های تان خیلی متفاوت بود؟
نه چندان. ما بعد از تمرین حدود 80 – 90 درصد می‌دانستیم قرار است چه اتفاقی بیفتد. اما به هر حال تا لحظه برداشت ممکن بود نکات تازه ای اضافه یا حذف شود. مثلا من تا آخرین لحظه در جنب و جوش هستم و اگر سکانس جا داشته باشد خیلی خصوصی نظرم را با کارگردان در میان می‌گذارم. در به رنگ ارغوان هم این اتفاق می‌افتاد و آقای حاتمی‌کیا اگر پیشنهاد در جهت پیشبرد سکانس بود آن را می‌پذیرفت. چون به هر حال وقتی بازیگری پیشنهاد می‌دهد باید جز خودش، نقش‌های دیگر را هم در نظر بگیرد. اما کلا من نمی‌توانم از کارم راحت بگذرم. مثلا صحنه ای بود که در بالا خانه ای که محل زندگی حمید فرخ نژاد بود اتفاق می‌افتاد – البته آن بالا خانه و قهوه خانه اصلا وجود نداشت و محسن شاه ابراهیمی ‌کاملا آن لوکیشن را ساخته بود – یک راه پله از قهوه خانه به سمت بالا خانه بود که این راه پله یک پنجره داشت. من باید در این راه پله می‌ایستادم و یک دیالوگ به خانم خزر معصومی ‌می‌گفتم، بعد بر می‌گشتم و با حس و حالی متفاوت یک دیالوگ به حمید فرخ نژاد می‌گفتم که پشت پنجره ایستاده بود. صحنه خیلی سختی بود، فضای حرکت خیلی تنگ بود، من هم برای اینکه سکانس خوب از آب در بیاید، لا به لای آن وضعیت نور چیدن و آماده کردن صحنه و... حدود 40 باری دیالوگم را تمرین کردم. غافل از اینکه آقای حاتمی‌کیا در بخش تاریک صحنه ایستاده بود و داشت این تمرین را نگاه می‌کرد. وقتی می‌خواستیم فیلم برداری کنیم گفتند: تو چقدر یک دیالوگ را تمرین می‌کنی؟ یادم هست آن سکانس را در یکی، دو برداشت گرفتیم و خوب هم شد.
شما که تجربه بازیگری در تئاتر و تلویزیون را هم دارید. این شیوه آقای حاتمی‌کیا چقدر کمکتان می‌کرد؟
من به عنوان یک بازیگر این شیوه را به شدت می‌پذیرم و می‌پسندم اما متاسفانه در تلویزیون این قدر فرصت نیست که برای هر صحنه با این دقت تمرین کنیم و فقط بعضی کارگردان‌های مثل آقای هنرمند به این اندازه برای تمرین فرصت و زمان می‌گذاشتند؛ مخصوصا در زیر تیغ به شدت موافق تمرین قبل از فیلم برداری بودند. من از آن دسته بازیگرهایی نیستم که دوست داشته باشم بیایم سر صحنه، فیلمنامه را بگیرم و فوری بروم جلوی دوربین. چون در آن حالت نمی‌شود به لایه‌های نهفته در متن رسید و از آن سکانس برداشت سطحی می‌شود. اما وقتی درباره دیالوگ‌ها، پیام سکانس و ویژگی‌های شخصیت بحث می‌شود، شخصیت خیلی کامل‌تر شکل می‌گیرد و این اتفاقی بود که در به رنگ ارغوان می‌افتاد.
حالا بعد از شش سال کدام سکانس فیلم خیلی برجسته تر از باقی سکانس‌ها در خاطره تان مانده؟
یکی از مهم ترین و سخت ترین سکانس‌هایی که در به رنگ ارغوان وجود داشت سکانس جنگل بود؛ یک سکانس چهار دقیقه ای که باید پشت سر هم می‌گرفتیم. – چون زمان یک کاست فیلم دوربین 35 میلی متر دقیقا چهار دقیقه است – باید طوری سکانس ی‌گرفتیم که سر چهار دقیقه تمام می‌شد. بنابراین اگر در دقیقه مثلا دو؛ هر کدام از بازیگرها یا گروه فیلم برداری یا صدا و... اشتباهی می‌کرد، باید کاست را عوض می‌کردیم. سکانس خیلی سخت بود اما حسابی تمرین کرده بودیم و با اینکه دوربین روی دست بود، شرایط آب و هوایی جنگل خیلی خوب نبود و فضای عجیبی داشتیم اما در دو – سه برداشت سکانس را گرفتیم. سکانس سختی بود اما خیلی دوستش داشتم و دارم و فکر می‌کنم خوب از آب در آمده.
با این ویژگی‌هایی که گفتید و تقریبا همگی مثبت بودند، شما چه نمره ای به رنگ ارغوان می‌دهید؟
من هنوز کار را ندیده ام. البته چون ما در شمال کار می‌کردیم، سر بیشتر صحنه‌ها حضور داشتم و با چیزهایی که دیده ام معتقدم کار قوی شده؛ گرچه نسخه تدوین شده را ندیده ام. بر مبنای شنیده‌هایم از معدود کسانی که فیلم را دیده اند – هیچ کدام نظر منفی نسبت به کار نداشتند و تقریبا همه می‌گفتند به رنگ ارغوان یک فیلم معمولی نیست و بر عکس کار بسیار خوبی است.
چون هنوز فیلم اکران نشده، نمی‌توانیم درباره نقش خودتان خیلی حرف بزنیم اما در حد معرفی بگویید نقشتان در به رنگ ارغوان چه ویژگی‌هایی داشت؟
نقش من در به رنگ ارغوان نقش جوانی است به اسم محسن و برای اولین بار از شکل نقش کاملا مثبت خارج شده ام. نقش محسن دو پهلو دارد و در یک جاهایی از فیلم خلق و خویی نه کاملا منفی اما متفاوت پیدا می‌کند. در به رنگ ارغوان این فرصت را داشتم که خودم را در نقش متفاوت‌تری محک بزنم چون فیزیک صورت و آوای صدای من طوری است که مخاطب – به خصوص مخاطب تلویزیون – بیشتر دوست دارد من را در نقش‌های کاملا مثبت ببیند اما در به رنگ ارغوان محسن فقط و فقط مثبت نیست. واقعا دوست دارم فیلم دیده شود و هم مردم و هم اهل فن درباره نقش محسن و همین طور کلیت فیلم نظر بدهند و این وقفه شش ساله تمام شود.

یادداشتی برای فیلم های جشنواره؛
به رنگ ارغوان؛ نمای حاتمی کیای جدید

سه شنبه ۶ بهمن ۱۳۸۸ ساعت ۱۳:۳۹

باشگاه جوانی برنا/ وبلاگ کارگری در روزنامه

۱- با این که روزهای اولین جشنواره فیلم فجر را پشت سر گذاشتیم، اما مطمئن هستم که فیلم "تسویه حساب" به کارگردانی تهمینه میلانی یکی از بدترین فیلم های جشنواره امسال است.

این فیلم علاوه بر محرومیت از فیلمنامه ای مناسب و منسجم، در فضایی مملو از کینه و نفرت ساخته شده است. میلانی برای افزایش جذابیت فیلمش، تا نتوانسته از "حقه های هرز" در آن استفاده کرده است.

به طوری که بخش اعظم زمان فیلم به صحنه های مربوط به مانور مردان بی بند و بار برای تور کردن زنان خیابانی اختصاص یافته است. تسویه حساب یک فیلم فمنیستی آنارشیستی است و فیلمساز تا توانسته در عالم سینمایی خودش مردان را کتک زده است!

به این نکته فیلم تسویه حساب توجه کنید: همه مردان فیلم بد هستند؛ مذهبی، بازاری، کارگر، پایین شهری و ... تنها مرد مثبت فیلم، یک آرشیتکت سرمایه دار است که از قضا ایفاگر نقش آن نیز شوهر خانم میلانی است!

۲-فیلم "به رنگ ارغوان" را قبلا در یک جلسه خصوصی دیده بودم. میلم نکشید که وقتم را صرف دوباره دیدن آن کنم. برعکس "آژانس شیشه ای" و "بوی پیراهن یوسف" که بیش از ۱۰ بار آن را دیده ام و باز هم به همت صدا و سیما خواهم دید! به رنگ ارغوان در مقایسه با سینمای حاتمی کیای جدید - به نام پدر، دعوت، موج مرده، ارتفاع پست - فیلم خوبی است. اما در قیاس با سینمای حاتمی کیای سنتی -آژانس، دیده بان، مهاجر ، بوی پیراهن یوسف و ... - ضعیف و غیر قابل توجه است.

در تمام لحظات دیدن فیلم احساس می کردم که حاتمی کیا خودش را در قالب کاراکتر شهاب (نیروی وزارت اطلاعات) متجلی ساخته است. به خصوص این که این کاراکتر - که فرخ نژاد انصافا از پس نقش آن برآمده است- دچار نوعی سرگردانی و شک و تردید است؛ بین عقده و عقیده اش گیر کرده است!

تصویر کارگردان از نیروهای گمنام امام زمان (عج) در این فیلم خوب و قابل باور است . اما نیروی انتظامی را به گونه ای تصنعی نمایش داده است ؛معلوم است که حاتمی کیا خودش هم به آنچه در این مورد به نمایش در آورده است اعتقاد عمیقی ندارد.

به رنگ ارغوان، درام قدرتمندی دارد و مخاطب را با خودش درگیر می کند. ضمن این که زیرکانه سعی کرده تا تمام طیف های جامعه را راضی کند؛ مخالف، موافق، دو پهلو ها، غیر سیاسی ها ، رمانتیک ها و ...!

۳- برج میلاد امسال به عنوان کاخ جشنواره فیلم فجر انتخاب شده است و خبنگاران و منتقدان هم فیلم ها را در آن تماشا می کنند . با این که دروی مسیر کمی مشکل ساز است ، اما فیلم دیدن در برج میلاد هم حال و هوای خاص خودش را دارد!